Levensloop Aalst.
Het fietsen naar het park kan nog net, zonder druppels.
Het is er rustig, met lopers en stappers.
Mensen zoeken mekaar op, delen iets met elkaar, met of zonder woorden.
Het blijft mij ieder jaar weer raken, te voelen waarom ik er ben, waarom anderen er zijn.
Het verbindt en geeft warmte in de kille ochtend.
En de regen? Die kan ik trotseren terwijl ik denk aan hen die vechten, aan hen die het niet zullen halen, aan hen die mee zorg dragen, aan zoveel warme liefde tussen mensen.
Mijn uurtje lopen sluit ik af, met een koffietje, met een babbeltje met Tijl, met een tevreden gevoel rijd ik naar huis, door de regen.
Hieronder nog enkele foto's:
 |
| En wie komt er daar piepen op de achtergrond? |
 |
| Coach Jan in goed gezelschap! |
