Vereeuwigen

Beste leden,

Morgen verwachten we onze helden van de marathon en de 10miles op de training zoals besproken in de mail.

Graag zeker ook onze hevigste, meest enthousiaste en o zo belangrijke supporters op post morgen. Zonder hen zouden de neergezette prestaties immers niet zo zoet smaken.

Als afsluiter hadden we toch ook de beleving van Lieve en Willy op de 10 Miles van Antwerpen op het blog geplaatst:

"Dag Jan,
Nog even wat info over onze 10 miles.
Het geheel hebben we goed afgewerkt.  Het lopen, zowel voor Willy als voor mij verliep zonder dipjes.
De eerste 9 km bleef ik met Willy samen. Dat ging heel goed voor ons beiden.
Nadien versnelde ik..en kwam ik op wedstrijdtempo tot de laatste bergop in de tunnel.
Hierover ben ik heel tevreden omdat ik voelde dat dit mij goed lukte, resultaat van de interval en de trainingen met versnellingen.
Nog eens bedankt ervoor !!!
Het is ook fijn te zien dat we merkelijk beter liepen dan 2 jaar geleden ; ik liep 1.44u en Willy 1.50.31u..
We zijn zoals de wijn…beter worden met ouder worden.. (een goeie Bordaux dan wel )
Zonder de trainingen zou ons dat niet meer lukken, op deze manier.
Gisteravond eindigden we onze fijne dag met een goed warm bad en een lekker ijsje..meer dat moet zijn hé !!
Tot morgen dan,
Groetjes,
Lieve en Willy"

En we doen verder...Bouillon, Antwerpen...

Zaterdag liep Wisken haar eerste trail. Ze koos voor La Bouillonnante en voor de afstand van 24 km. Ze finishte binnen de tijdslimiet. Deze toch wel zware trail in ongunstige weersomstandigheden deed ze in 4u23. Je kan haar avontuur lezen op haar blog.

Zondag was het gelukkig beter weer. Vandaag stonden er heel wat leden van de club aan de start. Enkele onder hen waagden zich aan de afstand van 10 miles, zijnde 16km.

Vooral Helga had er naartoe gewerkt. Ze heeft al een paar 5K-wedstrijden gelopen maar nu was het 3 x zo veel. Antwerpen is ook niet te onderschatten. De tunnels missen hun effect niet en het is toch wel een moeilijk parcours.

Verder keken we ook uit naar de prestaties van Lieve en Willy, onze Chateauneuf du pape van een excellent jaar onder de club. Maggy en Pascal wriemelden zich daar ook tussen de mensenmassa, samen met Tijl en Lis. Karine die slaagde er in om tussen de eerste 1.000 starters te staan. Gunther, Tom, Lieven en Danny die stonden daar ergens tussen in.

De sfeer zit goed, ze zijn er klaar voor....bang...weg zijn ze. Helga heeft ons haar ervaring toegestuurd. Laten we het samen lezen want het is altijd fijn om te weten hoe iemand een wedstrijd beleefd:

"Hallo iedereen,
Hier een verslagje van mijn 10 miles :
's morgens een stralend zonneke, dus ik denk oh, dus toch goed weer. Mijn kleren liggen klaar, t-shirt met lange mouwen en topje van svs. Ik krijg 's morgens nog een sms van Wisken: het is warm weer, dus niet te warm kleden. Oei, moet ik veranderen van kledij? ik doe mijn t-shirt met lange mouwen weg en neem mijn t-shirt met korte mouwen uit de kast. Voor de zekerheid neem ik toch nog 1 mee met lange mouwen.

Voor de wedstrijd begint het ongelooflijk te regenen met veel wind. We hebben allemaal zoiets van:
is dit waarvoor we het doen? Iedereen twijfelt: lange mouw of kort. Het wordt korte mouw. Karine wrijft zich haar blote armen en benen in met de tijgerbalsem die we gekregen hebben. Opwarmen in de regen, daar heeft niemand zin in, dus we warmen ons op in de tent van Ing, tussen het volk wat wel een komiek zicht moet geweest zijn. We komen buiten zeggen: " het is NIET KOUD !!!!!! "

En dan eindelijk de start; ik sta in hetzelfde vak als Lisbeth, Maggy, Tijl en Pascal omdat ze me gezegd hadden dat het beter is om 10 min. voor uw tijd te staan. Lieve en Willy staan denk ik in een blok verder dan ik. Hartslagmeter staat aan, voetpod ook, allé we zijn weg. ik kom over de mat, lap mijn hartslagmeter staat op nul. "Nee he , niet nu onnozel ding." Ik begin de prutsen en hem met speeksel nat te maken, maar geen resultaat, toeme.  Efkes proberen om af te zetten en dan weer op en oef hij doet het.
Hartslag 163, ok das goed. Ik loop een goed vol te houden tempo en het gaat goed, wel zwaar met die berop van die tunnels. Ondertussen loopt iedereen mij voorbij en dan vind ik een beetje frusterend. Straks loop ik hier helemaal vanachter!!!!!  En dan is beetje het gevoel dat ik heel de wedstrijd heb.
Hoeveel mensen gaan mij nu hier nog voorbij lopen? En waar blijft Lieve? Is ze mij al voorbij of loopt ze nog achter mij? Achter mij, kan bijna niet, want Lieve loopt beter dan ik en ze blijven mij maar overgaan die mensen. Lieve!!! Kom mij een beetje helpen met uw leuke babbels. Maar Lieve niet gezien en dus loop ik voort en voort en de kilometerkes passeren goed.

Gelukkig zie ik op sommige momenten dat er nog heel veel achter mij lopen: oef. Mijn tempo van 9à 9,5km/u kan ik goed volhouden. Jean had wel gezegd dat ik na ongeveer 5 km mocht versnellen, maar ik vond het tempo goed en heb niet echt meer veel versneld omdat ik dacht het niet te kunnen
volhouden tot het einde, dus dan maar dan maar mijn eigen tempo.

De laatste tunnel: " de konijnenpijp" wist ik dat het zwaar ging worden. Bij de bergaf heb ik rustig gelopen, aan een redelijk lage hartslag en bergop ging eigenlijk wel goed, wel mijn gemiddelde snelheid naar de vaantjes, maar allé. bij het buitenkomen van de tunnel kan ik nog versnellen en ik ben er bijna, nog efkes bijten.

Joehoe ik ben er. Ik duw mij uurwerk af en oh nee; ik heb toch goed gelopen: 1u45? Grrrrrrrrr, ik had 5 min; beter verwacht, pffffffffff........... Maar mij gevoel is goed en tja diene tijd foert. Ik blijf trainen en volgend jaar doe ik beter. Een marathon, dat is toch nog heeeeeeeel ver weg hoor voor mij. Maar ik heb een goede coach en een fijne club. Bedankt coach en vrienden voor de steun .
Helga"

Helga, je hebt dat goed gedaan! Zou je dit vorig jaar zo comfortabel gelopen hebben? Neen hé...dus je mag terecht fier zijn want je hebt een grote evolutie gemaakt het afgelopen jaar. Wist je dat je een halve minuut per kilometer sneller loopt dan in 2011?! We kunnen je alleen maar zeggen: GOE BEZIG and keep up the good work!.

Verder is IEDEREEN er op vooruit gegaan. We geven hier de individuele tijden mee. Zo'n massaloop is niet altijd gemakkelijk , ook niet voor de organisatie want zijn er niet wat problemen met de chrono's geweest?

Gunther:1:03:56
Danny:1u04
Lieven: 1u10:18
Tom: 1u12:24
Karine:1u14
Liesbeth: 1u19
Tijl:1u24
Maggy:1u28:10
Pascal : 1u33
Lieve:1u45
Helga 1u45
Willy:1u50

Toch ook een applausje voor Lieve en Willy en om het met hun eigen woorden te zeggen:
"We zijn als wijn, maar dan wel ne goeie hé, ne chateauneuf du pape of zo" en gelijk hebben ze...doe het hen maar na. Wie durft die uitdaging aan?

Nu mag iedereen de beentjes verzorgen en vertroetelen want volgende week is het de groepsuitstap: de Ekiden te Evergem.

Wichelen, Rotterdam, Parijs...we take it all!

Wij mogen jullie terug goed nieuws brengen van het wedstrijdfront.

Zaterdag nam Wisken deel aan de 10 van Wichelen. Niet alleen verbeterde zij daar haar PR op de 10km, ze dook ook voor het eerste in de top 10 van de vrouwen. Met haar finishtijd van 46'34" werd ze 7e vrouw.

Zondag was het de grote dag voor Luc en Joël. Zij gingen over de grenzen heen en toonden daar hun doorzettingsvermogen en wilskracht in respectievelijk Rotterdam en Parijs.

Zitten jullie comfortabel? Want dit wordt een lang blogstukje :-) Maar eerst een welgemeende dikke PROFICIAT aan onze heren voor hun mooie prestatie! Wij zijn fier op jullie!

Hier is het relaas van Joël:

"Hey SVS-ers,

Bedankt voor jullie aanmoedigingen. Een kort veslag voor op het blog:

Parijs: Pluspunten.
- 't is Parijs... Champs Elysées, Eifeltoren, ... alles erop en eraan. Zeer mooi.
- Goede wedstrijd organisatie. Voor de eerste keer was de start gefaseerd, met een paar minuten tussen elk blok, en dat maakt dat je vanaf het begin goed kan doorlopen. Veel volk, maar je kan meteen je eigen ritme nemen.
- Parkoers zo goed als vlak. De paar hellingen in het eerste gedeelte voel je nauwelijks. De paar tunnels aan na km30 zijn wel vervelender.

Parijs: Minpunten.
- Is echte een MASSA-loop.  40.000 mensen! Overal zeer veel volk: op de metro, aan de start, tijdens het lopen, aan de aankomst, daarna om aan een warm soepje te geraken... alles overvol.
- Organisatie voor en na de westrijd is af en toe op zijn Frans ;-) . Zo moet je bvb je rugnummer gaan afhalen in Paris Expo, donderdag, vrijdag of zaterdag. Doordat alle buitenlanders pas zaterdag in Parijs toekomen moet je daar zaterdagnamiddag +/- 1h30, rechtstaand aanschuiven om binnen te geraken. Niet echt ideaal de dag voor de marathon. Het is mij een raadsel waarom ze niet alles met de post kunnen opsturen zoals dat meestal gaat (misschien om meer volk in hun Running-Expo te hebben).
- De laatste 7-8km zijn echt ongelooflijk saai. Je komt dan in het Bois de Boulogne, lange, brede rechte wegen en geen hond die staat te kijken. Echt evenveel toeschouwers dan in de Marathon des Sables (die ik niet gelopen heb) : zero, nada, niemand. Nu ben ik geen "tribune-loper" maar een beetje toeschouwers op het eide is toch altijd leuk.
Ook de aankomst is een beetje een anti-climax. Je loopt van een reusachtig park in een enorm brede laan (soort rond punt). Niets herinnert je nog aan het mooie Parijs. De aankomst is meer dan 100m breed, dus de toeschouwers hoor of zie je nauwelijks. Een groot verschil met bvb Rotterdam waar je in de laatste km naar de finish geroepen wordt.

Dus, Marathon van Parijs = zeker doen! maar voor mij is 1x voldoende.

Mijn wedstrijd 
Samen met een loopmaatje ongeveer dezelfde trainingen afgewerkt en dus samen vertrokken en samen aangekomen.  9°, 's morgens zelfs 4° koud. 1h op voorhand in de boxen en dus goed kou om te vertrekken. We hadden een droom van 5min/km, mijn PR lag op 5min05/km. Rustig vertrokken op HR 145 (M-tempo = 152), doorgekomen na 5km op 5min-tempo + 1min, dus +/-26 min zoals gepland. 
Tussen km10 en km20: 5min/km zonder forceren, HR stilaan naar 152. 
21,1km doorgekomen aan 1h46min30.  Relatief lage HR, goed gevoel en nog steeds op shema voor 1h31min30sec. We dromen nog van 3h30, ook omdat een pacemaker met 3h30 achter ons loopt. Het flesje acquarius 0,5l is nu leeg.  1 gel opgegeten. Ik neem nog een flesje water.
km30 we komen door aan 2h31min45sec. Dat is nog steeds super: op 15sec na hebben we weer ons 5min/km tempo kunnen vasthouden. Maar ... het begint te kraken. De tunnels doen hun werk, het ritme houden wordt moeilijker en de hartstlag gaat stilaan naar 160. De laatste gel gaat erin, nog eens een flesje water.
We houden ons sterk want aan km34 is nog een helling. 
Daarna wordt het moeilijk. We lopen nu voor het eerst naar het Noorden, de wind op kop, langs die saaie brede lanen in het Bois de Boulogne. Het wordt afzien en bijten. Elke km wordt de pijn wat harder.  Genieten is er niet meer bij.  Vastklapen is het enige wat nog door ons hoofd gaat. Mijn loopmaatje heeft eens een goeie km en trekt me mee, en dan is het weer omgekeerd. We beginnen door te komen aan 5min05, 5min09, 5min07.... In plaats van een paar kms onder de 5min te duiken om nog wat tijd goed te maken, moeten we zeer diep gaan om aan die 5min+ te blijven lopen. 
De aankomst is ver, elke km is langer. Alles doet pijn. Rond ons zien we vele lopers plots stoppen: ah! en naar die hampstring of kuit grijpen: krampen. Zelf zit ik op het randje.
Ook in mijn hoofd ben ik niet meer zo fris: ik denk dat mijn PR 3h33min33 en is in de laatste rechte lijn pers ik er nog een spurt uit - met de rechtervoet schuin om de kramp in mijn rechterkuit op te vangen. Ik vloek want ik denk dat ik zelfs nog mijn PR ga missen. Elke seconde telt.
En daar is de streep. De foto-finish heb ik nog niet gezien, maar die gaat niet mooi zijn. ;-)

Na de finish besef ik dat mijn PR niet 3min33 was maar 3min34 (Eindhoven 2010). Ik heb mijn PR verbeterd met 1min19sec. De pijn is weg - een paar krampen maar dat valt wel mee. Opnieuw zeer lang aanschuiven om uit de runners-zone te geraken. Het is koud en winderig, maar het goed gevoel komt stilaan terug. Mijn familie staat me op te wachten en geeft me warme kleren aan. Het weekend kan niet meer stuk - ondanks de koude wind.     

Vandaag voel ik me super. Ik heb genoten, al was dat weg in de laatste 8km. Ik wist het al, maar het is weer bevestigd: elke marathon is verschillend. En tot de laatste km weet je niet wat het gaat worden.  En dat maakt het zo leuk.

Bedankt aan jullie en aan onze schitterende coach voor de super begeleiding en weer een PR!

Joël.

Oh ja, die pacemaker van 3h30, die is ons nog voorbij gelopen aan km 32, waarna die doodleuk een plasje is gaan maken tegen een boom.  Onder luid protest van het groepje dat hem aan het volgen was.  Wij hebben hem alvast niet meer teruggezien.  Dus die kerel is waarschijnlijk rond 3h35min binnengekomen.  Misschien kunnen we de organisatie nog aanklagen en vragen om onze tijd bij te stellen tot 3h30... :-)"

Luc had ter hoogte van km 30 te kampen met pech. Maar toch gaf hij niet op. Hij heeft doorgezet en de marathon uitgelopen. Opgeven was geen optie. Dat is karakter en doorzettingsvermogen hebben, Luc. Respect daarvoor!

Dit is wat Luc wil delen over Rotterdam:

"Ik voelde me goed toch en het ging ook zeer goed tot de 30. De weersomstandigheden waren uitstekend. Vanaf de 30 begon het wat moeilijker te gaan (had nieuwe kousen van een ander merk aan met als gevolg dat ik de ene blaar na de andere begon te voelen). Wat het zeker niet was is gebrek aan energie of hartslag te hoog. Wat dat betreft had ik alles onder controle. Naar het einde toe was de pijn in mijn kuiten en rechts van mijn knie niet meer te harden. het was dus stappen en lopen op het laatste.

Ik moet ook zeggen dat ik eigenlijk maar 1 keer tot de 30 ben gegaan in training. Das dus duidelijk te weinig. Dus een mengeling van alles....De volgende keer beter.

Toch bedankt voor de begeleiding.

Luc "

Zo, iedereen is terug up to date. Morgen, op de training, kunnen we hopelijk de mooie en welverdiende medaille van de heren bewonderen.

De paashaas is verslagen!

We geven het woord aan onze verslaggeefster die ter plaatse was op de marathon van Utrecht afgelopen maandag: Lis.

"Beste leden,

Graag brengen we verslag uit van een spannende en bewogen marathon te Utrecht. Alle ogen gericht op ons bestuur: Gunther en Tijl gingen tonen wat de schema’s van Jean teweeg kunnen brengen.

Het weer was niet bepaald uitnodigend, de spanning zat er duidelijk in. Eerst was er een gezellige avond vooraf met nog een extra portie verse koolhydraten en allerlei voorbereidingen. Na veel wikken en wegen over lopen met band of zonder, bevestiging van het startnummer en het  instellen van de Garmin leek alles klaar. Of toch niet, Tijl? De energievoorraad voor tijdens de marathon, oeps, die ligt nog thuis in de frigo. Gelukkig is er de jaarbeurs, een beetje vroeger opstaan dus. Een diepe slaap was moeilijk te vatten, een lekker ontbijtbuffet dat ging er nadien wel in. Even naar buiten kijken, voorlopig viel het gemiezer en de wind nog mee, maar voor hoelang? Geen tijd om ons daar nu zorgen over te maken. Op naar de start, in het startvak net achter de professionals!

Het verlossende startschot brengt een kleine 600 atleten in beweging. Dit is het moment van de waarheid. De hartslagmeter van Gunther blijkt niet te werken. Dat wordt lopen op het gevoel. Met een bril op blijven lopen, is evenmin haalbaar gezien de aanhoudende regen. Wat kan er nu nog misgaan? De wind, die zit mee in het complot. Na een goede doorkomst op de halve marathon, wordt het weer slechter: steeds meer wind en regen. Toch  ziet Tijl er op km 27 nog fris uit. Hij loopt gelijkmatig verder, net voor de pacers van 4 uur. 

We moeten ons haasten naar de finish. Even de kortste weg vragen. Met de fiets hebben we nog ruim 9 km af te leggen in minder dan 25 minuten, tegen de wind en de regen in. Alles geven dus, we mogen ook wat afzien. Nu nog een brug over… wat moet het voor de lopers wel niet zijn, bedenk ik ondertussen. Nog eens naar de klok kijken, bijna drie uur: zou Gunther de finish tijdig halen met deze wind op kop? Ik stuur hem een beetje virtuele energie, want zelfs met de fiets kan ik  niet volgen J. Hopen maar dat het gelukt is.

Boos op mezelf ga ik op zoek in de massa, de massagepost, de jaarbeurs door, terug naar de finish. Dit ziet er gevaarlijk uit. Dan krijg ik hem eindelijk aan de lijn: klaar om in bad te stappen met de wetenschap dat hij het nog steeds kan. En hoe, ondanks het rotweer toch onder de 3 uur (2u59) lopen. Wat een prestatie, een enorme opluchting. Hij heeft het toch maar weer gefikst, schiet er door me heen. Dit is echt iets voor hem: wat bijna onmogelijk is, toch mogelijk maken!

Nu terug naar Tijl, deze aankomst mag niet gemist worden. Al lopend, kan ik hem voorbij km 39 uit de wind houden. Het gaat goed, zeer goed zelfs. We lachen nog een halve km voor de finish als ik opmerk: hier zou ons Wisken stoppen. Nog een beetje kunnen we versnellen en dan de eindmeet!

Het fantastiche gevoel van ontlading gaat zelfs door mij heen. Wat een ontroerend en mooi moment, met 3u 56 op de klok. Tijl en Gunther hebben allebei het beste van zichzelf gegeven. Ze houden er ongetwijfeld een bijzondere herinnering aan over. De loopkriebel, de schema’s van onze coach Jean en hun doorzettingsvermogen verrichten blijkbaar wonderen… samen met de steun en het medeleven van onze oprechte SVS leden.

In naam van Gunther en Tijl:  dank je wel!"

Deze zondag zijn er nog 2 krakken aan de beurt. Luc gaat racen in Rotterdam en Joelle gaat vliegen in Parijs (voelen jullie de druk al op jullie schouders mannen?!). Ik weet dat iedereen zijn duimen stillekes aan getrained zijn. Dus we gaan er ook deze keer voor. We steken deze 2 leden  een welgemeend hart onder de riem.

Go Go Go Luc & Joelle

Go Go Luc! Go Go Joelle! YES YOU CAN!!!