Wij mogen jullie terug goed nieuws brengen van het wedstrijdfront.
Zaterdag nam Wisken deel aan de 10 van Wichelen. Niet alleen verbeterde zij daar haar PR op de 10km, ze dook ook voor het eerste in de top 10 van de vrouwen. Met haar finishtijd van 46'34" werd ze 7e vrouw.
Zondag was het de grote dag voor Luc en Joël. Zij gingen over de grenzen heen en toonden daar hun doorzettingsvermogen en wilskracht in respectievelijk Rotterdam en Parijs.
Zitten jullie comfortabel? Want dit wordt een lang blogstukje :-) Maar eerst een welgemeende dikke PROFICIAT aan onze heren voor hun mooie prestatie! Wij zijn fier op jullie!
Hier is het relaas van Joël:
"Hey SVS-ers,
Bedankt voor jullie aanmoedigingen. Een kort veslag voor op het blog:
Parijs: Pluspunten.
- 't is Parijs... Champs Elysées, Eifeltoren, ... alles erop en eraan. Zeer mooi.
- Goede wedstrijd organisatie. Voor de eerste keer was de start gefaseerd, met een paar minuten tussen elk blok, en dat maakt dat je vanaf het begin goed kan doorlopen. Veel volk, maar je kan meteen je eigen ritme nemen.
- Parkoers zo goed als vlak. De paar hellingen in het eerste gedeelte voel je nauwelijks. De paar tunnels aan na km30 zijn wel vervelender.
Parijs: Minpunten.
- Is echte een MASSA-loop. 40.000 mensen! Overal zeer veel volk: op de metro, aan de start, tijdens het lopen, aan de aankomst, daarna om aan een warm soepje te geraken... alles overvol.
- Organisatie voor en na de westrijd is af en toe op zijn Frans ;-) . Zo moet je bvb je rugnummer gaan afhalen in Paris Expo, donderdag, vrijdag of zaterdag. Doordat alle buitenlanders pas zaterdag in Parijs toekomen moet je daar zaterdagnamiddag +/- 1h30, rechtstaand aanschuiven om binnen te geraken. Niet echt ideaal de dag voor de marathon. Het is mij een raadsel waarom ze niet alles met de post kunnen opsturen zoals dat meestal gaat (misschien om meer volk in hun Running-Expo te hebben).
- De laatste 7-8km zijn echt ongelooflijk saai. Je komt dan in het Bois de Boulogne, lange, brede rechte wegen en geen hond die staat te kijken. Echt evenveel toeschouwers dan in de Marathon des Sables (die ik niet gelopen heb) : zero, nada, niemand. Nu ben ik geen "tribune-loper" maar een beetje toeschouwers op het eide is toch altijd leuk.
Ook de aankomst is een beetje een anti-climax. Je loopt van een reusachtig park in een enorm brede laan (soort rond punt). Niets herinnert je nog aan het mooie Parijs. De aankomst is meer dan 100m breed, dus de toeschouwers hoor of zie je nauwelijks. Een groot verschil met bvb Rotterdam waar je in de laatste km naar de finish geroepen wordt.
Dus, Marathon van Parijs = zeker doen! maar voor mij is 1x voldoende.
Mijn wedstrijd
Samen met een loopmaatje ongeveer dezelfde trainingen afgewerkt en dus samen vertrokken en samen aangekomen. 9°, 's morgens zelfs 4° koud. 1h op voorhand in de boxen en dus goed kou om te vertrekken. We hadden een droom van 5min/km, mijn PR lag op 5min05/km. Rustig vertrokken op HR 145 (M-tempo = 152), doorgekomen na 5km op 5min-tempo + 1min, dus +/-26 min zoals gepland.
Tussen km10 en km20: 5min/km zonder forceren, HR stilaan naar 152.
21,1km doorgekomen aan 1h46min30. Relatief lage HR, goed gevoel en nog steeds op shema voor 1h31min30sec. We dromen nog van 3h30, ook omdat een pacemaker met 3h30 achter ons loopt. Het flesje acquarius 0,5l is nu leeg. 1 gel opgegeten. Ik neem nog een flesje water.
km30 we komen door aan 2h31min45sec. Dat is nog steeds super: op 15sec na hebben we weer ons 5min/km tempo kunnen vasthouden. Maar ... het begint te kraken. De tunnels doen hun werk, het ritme houden wordt moeilijker en de hartstlag gaat stilaan naar 160. De laatste gel gaat erin, nog eens een flesje water.
We houden ons sterk want aan km34 is nog een helling.
Daarna wordt het moeilijk. We lopen nu voor het eerst naar het Noorden, de wind op kop, langs die saaie brede lanen in het Bois de Boulogne. Het wordt afzien en bijten. Elke km wordt de pijn wat harder. Genieten is er niet meer bij. Vastklapen is het enige wat nog door ons hoofd gaat. Mijn loopmaatje heeft eens een goeie km en trekt me mee, en dan is het weer omgekeerd. We beginnen door te komen aan 5min05, 5min09, 5min07.... In plaats van een paar kms onder de 5min te duiken om nog wat tijd goed te maken, moeten we zeer diep gaan om aan die 5min+ te blijven lopen.
De aankomst is ver, elke km is langer. Alles doet pijn. Rond ons zien we vele lopers plots stoppen: ah! en naar die hampstring of kuit grijpen: krampen. Zelf zit ik op het randje.
Ook in mijn hoofd ben ik niet meer zo fris: ik denk dat mijn PR 3h33min33 en is in de laatste rechte lijn pers ik er nog een spurt uit - met de rechtervoet schuin om de kramp in mijn rechterkuit op te vangen. Ik vloek want ik denk dat ik zelfs nog mijn PR ga missen. Elke seconde telt.
En daar is de streep. De foto-finish heb ik nog niet gezien, maar die gaat niet mooi zijn. ;-)
Na de finish besef ik dat mijn PR niet 3min33 was maar 3min34 (Eindhoven 2010). Ik heb mijn PR verbeterd met 1min19sec. De pijn is weg - een paar krampen maar dat valt wel mee. Opnieuw zeer lang aanschuiven om uit de runners-zone te geraken. Het is koud en winderig, maar het goed gevoel komt stilaan terug. Mijn familie staat me op te wachten en geeft me warme kleren aan. Het weekend kan niet meer stuk - ondanks de koude wind.
Vandaag voel ik me super. Ik heb genoten, al was dat weg in de laatste 8km. Ik wist het al, maar het is weer bevestigd: elke marathon is verschillend. En tot de laatste km weet je niet wat het gaat worden. En dat maakt het zo leuk.
Bedankt aan jullie en aan onze schitterende coach voor de super begeleiding en weer een PR!
Joël.
Oh ja, die pacemaker van 3h30, die is ons nog voorbij gelopen aan km 32, waarna die doodleuk een plasje is gaan maken tegen een boom. Onder luid protest van het groepje dat hem aan het volgen was. Wij hebben hem alvast niet meer teruggezien. Dus die kerel is waarschijnlijk rond 3h35min binnengekomen. Misschien kunnen we de organisatie nog aanklagen en vragen om onze tijd bij te stellen tot 3h30... :-)"
Luc had ter hoogte van km 30 te kampen met pech. Maar toch gaf hij niet op. Hij heeft doorgezet en de marathon uitgelopen. Opgeven was geen optie. Dat is karakter en doorzettingsvermogen hebben, Luc. Respect daarvoor!
Dit is wat Luc wil delen over Rotterdam:
"Ik voelde me goed toch en het ging ook zeer goed tot de 30. De weersomstandigheden waren uitstekend. Vanaf de 30 begon het wat moeilijker te gaan (had nieuwe kousen van een ander merk aan met als gevolg dat ik de ene blaar na de andere begon te voelen). Wat het zeker niet was is gebrek aan energie of hartslag te hoog. Wat dat betreft had ik alles onder controle. Naar het einde toe was de pijn in mijn kuiten en rechts van mijn knie niet meer te harden. het was dus stappen en lopen op het laatste.
Zaterdag nam Wisken deel aan de 10 van Wichelen. Niet alleen verbeterde zij daar haar PR op de 10km, ze dook ook voor het eerste in de top 10 van de vrouwen. Met haar finishtijd van 46'34" werd ze 7e vrouw.
Zondag was het de grote dag voor Luc en Joël. Zij gingen over de grenzen heen en toonden daar hun doorzettingsvermogen en wilskracht in respectievelijk Rotterdam en Parijs.
Zitten jullie comfortabel? Want dit wordt een lang blogstukje :-) Maar eerst een welgemeende dikke PROFICIAT aan onze heren voor hun mooie prestatie! Wij zijn fier op jullie!
Hier is het relaas van Joël:
"Hey SVS-ers,
Bedankt voor jullie aanmoedigingen. Een kort veslag voor op het blog:
Parijs: Pluspunten.
- 't is Parijs... Champs Elysées, Eifeltoren, ... alles erop en eraan. Zeer mooi.
- Goede wedstrijd organisatie. Voor de eerste keer was de start gefaseerd, met een paar minuten tussen elk blok, en dat maakt dat je vanaf het begin goed kan doorlopen. Veel volk, maar je kan meteen je eigen ritme nemen.
- Parkoers zo goed als vlak. De paar hellingen in het eerste gedeelte voel je nauwelijks. De paar tunnels aan na km30 zijn wel vervelender.
Parijs: Minpunten.
- Is echte een MASSA-loop. 40.000 mensen! Overal zeer veel volk: op de metro, aan de start, tijdens het lopen, aan de aankomst, daarna om aan een warm soepje te geraken... alles overvol.
- Organisatie voor en na de westrijd is af en toe op zijn Frans ;-) . Zo moet je bvb je rugnummer gaan afhalen in Paris Expo, donderdag, vrijdag of zaterdag. Doordat alle buitenlanders pas zaterdag in Parijs toekomen moet je daar zaterdagnamiddag +/- 1h30, rechtstaand aanschuiven om binnen te geraken. Niet echt ideaal de dag voor de marathon. Het is mij een raadsel waarom ze niet alles met de post kunnen opsturen zoals dat meestal gaat (misschien om meer volk in hun Running-Expo te hebben).
- De laatste 7-8km zijn echt ongelooflijk saai. Je komt dan in het Bois de Boulogne, lange, brede rechte wegen en geen hond die staat te kijken. Echt evenveel toeschouwers dan in de Marathon des Sables (die ik niet gelopen heb) : zero, nada, niemand. Nu ben ik geen "tribune-loper" maar een beetje toeschouwers op het eide is toch altijd leuk.
Ook de aankomst is een beetje een anti-climax. Je loopt van een reusachtig park in een enorm brede laan (soort rond punt). Niets herinnert je nog aan het mooie Parijs. De aankomst is meer dan 100m breed, dus de toeschouwers hoor of zie je nauwelijks. Een groot verschil met bvb Rotterdam waar je in de laatste km naar de finish geroepen wordt.
Dus, Marathon van Parijs = zeker doen! maar voor mij is 1x voldoende.
Mijn wedstrijd
Samen met een loopmaatje ongeveer dezelfde trainingen afgewerkt en dus samen vertrokken en samen aangekomen. 9°, 's morgens zelfs 4° koud. 1h op voorhand in de boxen en dus goed kou om te vertrekken. We hadden een droom van 5min/km, mijn PR lag op 5min05/km. Rustig vertrokken op HR 145 (M-tempo = 152), doorgekomen na 5km op 5min-tempo + 1min, dus +/-26 min zoals gepland.
Tussen km10 en km20: 5min/km zonder forceren, HR stilaan naar 152.
21,1km doorgekomen aan 1h46min30. Relatief lage HR, goed gevoel en nog steeds op shema voor 1h31min30sec. We dromen nog van 3h30, ook omdat een pacemaker met 3h30 achter ons loopt. Het flesje acquarius 0,5l is nu leeg. 1 gel opgegeten. Ik neem nog een flesje water.
km30 we komen door aan 2h31min45sec. Dat is nog steeds super: op 15sec na hebben we weer ons 5min/km tempo kunnen vasthouden. Maar ... het begint te kraken. De tunnels doen hun werk, het ritme houden wordt moeilijker en de hartstlag gaat stilaan naar 160. De laatste gel gaat erin, nog eens een flesje water.
We houden ons sterk want aan km34 is nog een helling.
Daarna wordt het moeilijk. We lopen nu voor het eerst naar het Noorden, de wind op kop, langs die saaie brede lanen in het Bois de Boulogne. Het wordt afzien en bijten. Elke km wordt de pijn wat harder. Genieten is er niet meer bij. Vastklapen is het enige wat nog door ons hoofd gaat. Mijn loopmaatje heeft eens een goeie km en trekt me mee, en dan is het weer omgekeerd. We beginnen door te komen aan 5min05, 5min09, 5min07.... In plaats van een paar kms onder de 5min te duiken om nog wat tijd goed te maken, moeten we zeer diep gaan om aan die 5min+ te blijven lopen.
De aankomst is ver, elke km is langer. Alles doet pijn. Rond ons zien we vele lopers plots stoppen: ah! en naar die hampstring of kuit grijpen: krampen. Zelf zit ik op het randje.
Ook in mijn hoofd ben ik niet meer zo fris: ik denk dat mijn PR 3h33min33 en is in de laatste rechte lijn pers ik er nog een spurt uit - met de rechtervoet schuin om de kramp in mijn rechterkuit op te vangen. Ik vloek want ik denk dat ik zelfs nog mijn PR ga missen. Elke seconde telt.
En daar is de streep. De foto-finish heb ik nog niet gezien, maar die gaat niet mooi zijn. ;-)
Na de finish besef ik dat mijn PR niet 3min33 was maar 3min34 (Eindhoven 2010). Ik heb mijn PR verbeterd met 1min19sec. De pijn is weg - een paar krampen maar dat valt wel mee. Opnieuw zeer lang aanschuiven om uit de runners-zone te geraken. Het is koud en winderig, maar het goed gevoel komt stilaan terug. Mijn familie staat me op te wachten en geeft me warme kleren aan. Het weekend kan niet meer stuk - ondanks de koude wind.
Vandaag voel ik me super. Ik heb genoten, al was dat weg in de laatste 8km. Ik wist het al, maar het is weer bevestigd: elke marathon is verschillend. En tot de laatste km weet je niet wat het gaat worden. En dat maakt het zo leuk.
Bedankt aan jullie en aan onze schitterende coach voor de super begeleiding en weer een PR!
Joël.
Oh ja, die pacemaker van 3h30, die is ons nog voorbij gelopen aan km 32, waarna die doodleuk een plasje is gaan maken tegen een boom. Onder luid protest van het groepje dat hem aan het volgen was. Wij hebben hem alvast niet meer teruggezien. Dus die kerel is waarschijnlijk rond 3h35min binnengekomen. Misschien kunnen we de organisatie nog aanklagen en vragen om onze tijd bij te stellen tot 3h30... :-)"
Luc had ter hoogte van km 30 te kampen met pech. Maar toch gaf hij niet op. Hij heeft doorgezet en de marathon uitgelopen. Opgeven was geen optie. Dat is karakter en doorzettingsvermogen hebben, Luc. Respect daarvoor!
Dit is wat Luc wil delen over Rotterdam:
"Ik voelde me goed toch en het ging ook zeer goed tot de 30. De weersomstandigheden waren uitstekend. Vanaf de 30 begon het wat moeilijker te gaan (had nieuwe kousen van een ander merk aan met als gevolg dat ik de ene blaar na de andere begon te voelen). Wat het zeker niet was is gebrek aan energie of hartslag te hoog. Wat dat betreft had ik alles onder controle. Naar het einde toe was de pijn in mijn kuiten en rechts van mijn knie niet meer te harden. het was dus stappen en lopen op het laatste.
Ik moet ook zeggen dat ik eigenlijk maar 1 keer tot de 30 ben gegaan in
training. Das dus duidelijk te weinig. Dus een mengeling van alles....De
volgende keer beter.
Toch bedankt voor de begeleiding.
Luc "
Zo, iedereen is terug up to date. Morgen, op de training, kunnen we hopelijk de mooie en welverdiende medaille van de heren bewonderen.
