dinsdag 13 september 2011

Een marathon, een bevalling?

Zondag 11/9/2011, de 13de IFF-marathon, dit wordt mijn eerste marathon. De voorbereiding was goed verlopen, ik had de laatste instructies van Jan goed opgevolgd. Ik was er klaar voor! Voor de start nog de nodige zalfjes gesmeerd, de twee pilletjes om de darmen stil te leggen geslikt, nog een paar keer poseren met de supporters voor de foto en dan naar de start. Bruno was ondertussen met de fiets al vertrokken richting km12. Wat onrustig is het wachten op het startschot en knal; ik ben vertrokken voor mijn tocht van 42 km. Rustig blijven, Maggy, goed kijken naar de hartslag en niet te zot doen tijdens de eerste 10 km. Verdorie, de wind zit behoorlijk tegen; als dit zo de hele tocht gaat blijven, dat belooft! Na een km of twee geraak ik in een groepje van een zestal lopers; een aantal onder hen loopt ook voor de eerste maal een marathon. Het doet deugd om onder lotgenoten te zijn; het tempo zit goed, ik kan me verbergen achter een paar grote mannen zodat ik niet al te veel wind vang. Aan het eerste brugje staan de supporters er, een blauwe SVS-brigade met vooraan Jan die vraagt of alles ok is. Alles is prima. Uit de auto aan de kant knalt geen “Highway to Hell”, wel “Foverer Young”, en zo voel ik me ook, het gaat goed. Wat verder staat Bruno klaar om me  te vergezellen op de fiets, één loper uit het groepje beslist om het tempo wat op te drijven en ik volg. Ik probeer zo veel mogelijk achter hem uit de wind te lopen; maar echt makkelijk is het niet. Bovendien heeft hij niet echt een gelijkmatig tempo en aan de brug in Diksmuide besluit ik hem te laten lopen. Ik krijg het gezelschap van een andere loper, Luc. Luc blijft bij mij hangen, babbelt er vlot op los en dan is plots ook hij even achter. Alleen ga ik verder op mijn tocht. De supporters zie ik op geregelde tijdstippen en hun aanmoedigingen doen me veel deugd. Daar is Luc opnieuw. De wind komt pal van voren en hij vindt het goed om kop te trekken. Ik volg, kijk of hartslag nog ok is en loop. Luc vertelt dat hij een ervaren ultraloper is, voor hem is het zijn 13de IFF-marathon, hij heeft alle edities al meegelopen. Op een rustige manier geeft hij me aanwijzingen en spreekt hij me moed in. Beetje bij beetje halen we andere lopers in. Bij km 30 moet ik me focussen op km 35. “Denk aan je ademhaling”, “Trek wat meer op die armen”, “Kom, we zijn weer vertrokken op ons tempo, blijf maar goed achter me”, al deze raad komt van Luc. Ondertussen volgt Bruno op de fiets en voorziet hij me van de nodige drank en gellekes. Hij heeft meer dan genoeg adem om met Luc te babbelen; ik luister en loop. Km 35 laatste gelleke achter de kiezen; het laatste stuk komt eraan. De supporters zie en hoor ik nog; het doet me plezier hen aan de kant te zien staan. Ik concentreer me op het lopen. De man met de hamer wil ik niet tegenkomen! Lars vervoegt ons tijdens de laatste kms; hij blijft mooi langs mij lopen, maar veel heb ik hem niet vertellen. Wat verder is er km 38, Luc blijft vertellen, daar is km 39, blijven lopen, Maggy! Ook Bruno en Lars moedigen me aan; doorbijten moet ik; het is lastig. Daar zijn plots enkele supporters op de fiets. “Komaan, nog efkes”, krijg ik te horen. Het is wel opletten, want ik voel lichte kramp in mijn linkerkuit. Blijven lopen, blijven lopen, daar is de Menenpoort, echt ver kan het niet meer zijn, en daar is eindelijk de finish. Ik heb het gehaald!
Dank aan iedereen die me geholpen heeft bij mijn eerste marathon.
Jan, je schema’s, aanmoedigingen, instructies hebben ervoor gezorgd dat ik mijn eerste marathon kon uitlopen!
Supporters tijdens de wedstrijd; merci voor alle aanmoedigingen!
Aan iedereen die me vergezeld heeft op mijn trainingen; dank je wel; jullie aanwezigheid heeft ervoor gezorgd dat de kilometers wat sneller vooruit gingen!
Aan de maker en acteurs van de videoboodschap; dank je. Het was een ongelooflijke mooie verrassing.
Aan Bruno, Lars en Lise, dank je wel voor de steun tijdens de voorbereiding en wedstrijd! Ik kon steeds op jullie rekenen.
Dank aan Bart voor de sportmassages. 
Dank aan Luc, de ultraloper, voor het gezelschap en de goede raad.
Maggy