28 september - Groenloop Aalst - 12 km
Een mooie, laatste zondag van september. Lekker warm, volop zon, kortom... schitterend terrasjesweer maar geen goed loopweer voor mij.
Komt daarbij dat ik nog veel last heb in mijn benen (kuiten, hamstrings en lies) van de kwarttriatlon een week geleden (zie lager voor meer) waardoor ik afgelopen week enkel gezwommen heb.
Ik ben redelijk vroeg op de piste en zie bijgevolg dus veel clubgenoten toekomen. Na een babbeltje links en rechts ga ik op m'n eentje opwarmen. Ik loop éénmaal de ronde van 3 km die we dus vier keer moeten afleggen.
Wanneer ik na het uitgebreid stretchen plaatsneem aan de start, staat er al een hoop volk voor mij. Alle afstanden vertrekken namelijk gelijktijdig maar ik doe geen moeite om me naar voren te wringen. Ik ben m'n veters nog aan het strikken als het startsignaal al weerklinkt (volgens mij iets te vroeg). Als de massa in beweging is gekomen, zie ik dat ik toch te ver in het pak zit. Ik trek dus vanaf het begin goed door op de atletiekpiste om al die kinderen en andere gelegenheidslopers snel voorbij te geraken én ik heb namelijk een gemiddelde van 4:05 min/km in gedachte. Dus deze keer geen trage start maar onmiddellijk de pees erop. Dat gaat niet zo vlot want het pad naast de kantine is niet zo breed om iedereen vlot in te halen.
De eerste ronde kom ik door na 12:07 en de tweede na 24:51, dus mooi op schema. Bij de start van de derde ronde loop ik onmiddellijk naar de enige loper die ik nog voor mij zie. Hij voelt me komen en begint, vanaf ik bij hem ben, lichtjes te versnellen. Ik klamp ongeveer 1,5 km aan maar moet 'm dan laten gaan. Vanaf dat moment voel ik dat het heel moeilijk zal zijn om mijn vooropgesteld tempo vol te houden. Ik voel me niet geweldig: niet alleen doen mijn benen pijn maar ik heb het ook algemeen fysisch lastig. Komt het van de warmte of van het licht grieperige gevoel van de voorbije drie dagen (enkele dagen dafalgan geslikt), wie zal het zeggen? Ik kan alleen maar denken aan de wedstrijd uitlopen aan een zo vlot mogelijk tempo. De eindtijd en -plaats interesseren me op dat moment niet meer. Aan het begin van de laatste ronde loopt de enige zichtbare loper enkele tientallen meters voor mij. Ik heb geen ambitie om 'm nog eens proberen bij te benen. Maar onmiddellijk na het verlaten van de piste word ik ingehaald door iemand die ik aan het begin van de tweede ronde had voorbijgestoken. Ik probeer even aan te klampen maar voel direct dat het niet gaat gaan. Deze loper heeft mijn voorganger in het vizier en loopt te snel voor mij. Als ik probeer te volgen blaas ik me zeker en vast op en dan is het nog 3 km afzien. Op 2 km van het einde word ik nogmaals ingehaald door wat uiteindelijk de eerste vrouw zal zijn. Zij loopt iets trager dan de vorige, ik klamp aan voor enkel honderden meters maar aan de spiegelvijver moet ik ook op haar enkele meters toegeven. Als we draaien aan de vijver kijk ik eens achter mij. Er ligt een boulevard tussen mij en de eerste achtervolger. Op het moment dat ik denk dat dit mijn plaats zal worden, zie ik aan de overkant iemand met een enorme versnelling afkomen. Op minder dan een kilometer van de aankomst zal ook deze loper mij (en nog andere voorliggers) voorbijgaan. Ik ben ongelooflijk blij als ik de piste voor het laatst zie. Ik pers er nog een eind"spurtje" uit en kom nog tot op 3 seconden van mijn voorligster. Ik zie de klok op bijna 51 minuten staan, ik duik er nog net onder en ben best teleurgesteld want op 12km is dat geen goede tijd om het zacht uit te drukken. Onmiddellijk na de aankomst ga ik me uitgebreid opfrissen in de toiletten. Als ik terug buiten kom, hangt al een deel van de uitslag omhoog. Ik zie dat Stijn 16e is en ik 28e. Volgens de officiële uitslag was het 12,35km (door de kilometeraanduiding langs het parcours leek het inderdaad iets meer dan 3 km per ronde) en dan komt de gemiddelde snelheid in de buurt van mijn laatste wedstrijden.
Daar niemand van SVS dezelfde afstand heeft geregistreerd met zijn Garmin of Polar, zullen we het waarschijnlijk nooit weten.
Ik ben uiteindelijk heel tevreden over mijn plaats gezien de omstandigheden. Deze is vergelijkbaar met mijn vorige lopen, al is het natuurlijk voor de moraal veel leuker om op het einde zelf nog enkele lopers in te halen ipv zelf driemaal in de laatste ronde ingehaald te worden. Soit...
Voorlopige zelf berekende tussenstand in het Dendercriterium:
Stijn wint twee plaatsen en staat nu al 13e, ik blijf 21e.
Hopelijk sturen er enkele lopers hun kat voor de vredesloop zodat ik nog de top 20 kan binnenduiken. ;-)
21 september - Kwarttriatlon Mechelen - 1,5km zwemmen, 43km fietsen, 10,2km lopen
Met een heel klein hartje trek ik zonder supporters naar Mechelen. In de voormiddag heeft het nog danig geregend en in mijn vorige triatlon heb ik moeten opgeven na twee zware valpartijen omwille van het spekgladde wegdek. Als ik ginder toekom en alles uitlaad, begint het zelfs opnieuw te regenen. Niet goed voor mijn zelfvertrouwen. Waar ik vorig jaar nog dacht dat wanneer ik het zwemmen overleefde, het zwaarste achter de rug was, kijk ik nu echt uit naar het zwemmen. Door wekelijks twee keer gaan te zwemmen, is dit onderdeel enorm verbeterd.
Mechelen is geen kleine triatlon, meer dan 300 voorinschrijvingen, waarvan 280 starters. 20 minuten na de vrouwen duiken we met 252 mannen de Eglegemvijver in Hombeek in. Ik stond nog te babbelen met een teamgenoot, dus totáál niet klaar (geen oordopjes in, geen zwembril op) loop ik ook het water in om al na enkele meters volledig kopje onder te gaan want dat wordt daar plots diep. Het is mijn eerste keer dat ik 1.500 meter moet zwemmen in een wedstrijd. Tot aan de eerste boei is het echt vechten geblazen. Ik krijg stampen en kloppen, ze zwemmen tegen mij aan (wat allemaal niet zo erg is, het hoort er bij, als ze maar niet beginnen trekken of uw zwembrilletje afslaan). Het is dus een kwestie van uw plaats af te dwingen. Het nadeel is dat je niet in uw zwemritme geraakt en dus je ademhaling niet onder controle krijgt. Na de eerste boei ga ik bewust een eind naar rechts zwemmen zodat ik terug rustig kan worden, wat redelijk snel lukt. Na 750 meter moet je opnieuw het water uit, een bocht maken op het strand en nogmaals 750 meter zwemmen. Het ritme zit goed en ik kan vlot verder zwemmen. Uiteindelijk zal ik de 84e tijd zwemmen van alle deelnemers in 23:17.
De wisselzone ligt een eind lopen van het zwemmen. Hier kan ik 6 plaatsen winnen vooraleer ik aan het fietsen begin. Ik rij naar een groepje van vijf man toe maar ik voel dat die er onmiddellijk de pees opleggen. Dit houd ik geen 40km vol en na 2 km laat ik ze rijden. Ik kijk achter mij en zie in de verte dat er achtervolgers op komst zijn. Ik besluit mijn eigen tempo te rijden en ondertussen een energiereep te eten. Pas na 5 km zijn de vier bij mij. Ik pik aan en samen draaien we goed rond. De rest van de ronde rapen we verschillende eenzame fietsers op die allemaal aansluiten zodat we na ronde 1 (van 3) een groep van 10 man hebben. Na 15km komt er een peleton van ruim 10 man bij ons en we voegen ons samen. Nu wordt het uitkijken want zo een groot peleton met allemaal niet-wielrenners is gevaarlijk. Na ongeveer 20 km geraakt mijn voorligger in de graskant, hij probeert nog opnieuw op het asfalt te geraken maar z'n wiel plooit dubbel. Ik ben er al voorbij wanneer hij valt maar aan het geroep en lawaai te horen kan niet iedereen hem ontwijken. De voorste groep hoort dit en trekt onmiddellijk vol door. Ik rijd het gat dicht. Verschillende die de val hebben kunnen ontwijken sluiten een km verder ook terug aan. Dit scenario herhaalt zich nog eens in de laaste ronde. In het midden van het peloton een valpartij met 5-6 slachtoffers. Ik zit redelijk ver en kan het allemaal vlot ontwijken maar we krijgen het gat niet meer dichtgereden. Wanneer we de laatste haarspelbocht op 3 km van de wisselzone nemen, valt er opnieuw een gat en de groep brokkelt uit elkaar. Met twee anderen rijd ik een eigen tempo. We krijgen het gat niet dicht maar de voorliggers lopen ook niet verder uit. Volgens de uitslag zal ik over 43km 1:06:35 gereden hebben (bijna 39km/u gemiddeld) maar dat is nog maar de 102e tijd van alle deelnemers. Fietsen wordt de focus volgende winter.
In gespreide slagorde duiken we de wisselzone in. Ik neem mijn tijd om goed te drinken vooraleer ik begin te lopen en zo verlies ik een plaats. Als 97e begin ik te lopen (2 ronden van 5,1 km) maar dit gaat helemaal niet zo vlot als tijdens mijn vorige triatlons. Ik heb mij waarschijnlijk toch wat geforceerd bij het fietsen. Ik maak m'n hoofd leeg en focus me enkel op het lopen. Geen gedachten over plaatsen winnen of tijd. Ik haal deelnemers in en ik word zelf ingehaald. Voor mij is het allemaal OK want kort na elkaar krijg ik in beide hamstrings serieus last. Uitlopen is nu de boodschap. Ik ben blij wanneer we aan de tweede ronde kunnen beginnen want daar is er ook waterbevoorrading. Ik giet een bekertje over mijn hoofd en dat doet goed. Ik kan lichtjes versnellen. Op 1 km van de finish herken ik een ploegmaat. Hoe kan die nu voor mij lopen, schiet er door mijn hoofd, want ik ben normaal op alle onderdelen beter. Met de laatste krachten versnel ik om het verschil aan de meet zo groot mogelijk te maken. Hierdoor slaag ik er in om nog enkele anderen, die ook aan het afzien zijn, in te halen. Ik spurt naar de meet en onmiddellijk na de aankomst zie ik dat de eindresultaten realtime verschijnen op een scherm. Achter mijn naam staat 1:17:55 en plots is alle pijn vergeten. Dat is 7 minuten beter dan ik zelf voorop had gesteld op basis van mijn resultaat van vorig jaar op de 1/8e triatlon. Ik kan wel een gat in de lucht springen van blijdschap. Ik neem volop mijn tijd om te recupereren in de aankomstzone (enkel voor atleten) en doe me te goed aan water, energy driks, sinaasappelen, bananen, wafels, cake,... Zo maak ik ook de aankomst mee van twee teamgenoten.
Diegene die ik dacht ingehaald te hebben moest blijkbaar nog een ronde lopen.
's Avonds zie ik op computer dat ik 90e ben geëindigd op 280 deelnemers. Als je weet dat er meer dan 20 Belgische (sub)toppers aan de start stonden die allemaal persoonlijk werden voorgesteld door de omroeper, dan kan ik hiermee enkel maar supertevreden zijn.
Op het loopgedeelte heb ik 44:13 gedaan op 10,2km (13,84 km/u gemiddeld), wat een 90e tijd is. Ik heb het gevoel dat die snelheid volgend jaar ook nog naar omhoog kan. Ik heb hier zo van genoten dat ik volgend jaar zeker wil doorgaan met triatlon en meer wedstrijden wil doen dan dit jaar.
Groetjes, Tom
