Marathon Boedapest - 11 oktober 2014

Als eerste marathon heb ik besloten om naar Hongarije te trekken voor de slag om Budapest.
Aangezien het mijn eerste marathon was waarvoor ik echt had getraind wist ik niet goed wat de richttijd zou zijn of wat mij eigenlijk te wachten stond.
De vele weken ervoor had ik heel hard getraind en alles bleek goed te gaan met een halve marathon rond 1u15 minuten in Temse.
We zijn vrijdag vertrokken en zaterdag was de wedstrijd al. Door verkiezingen was de marathon een dagje vervroegd en ipv 9u was de start om 11u s'morgens (warm dus).
Als we uit het vliegtuig kwamen in de luchthaven van Budapest had ik al meteen door dat het weer er wel warm was..Het was volop zon en de temperaturen was rond 18u nog aan 25°C.
We zijn de dag zelf nog vlug achter mijn startnummer geweest. Ik heb eveneens aan de pastaparty deelgenomen, maar ik vond het lang wachten in een rij mensen alvorens mijn bordje koolhydraten te krijgen.
Ik ben vroeg naar bed gegaan en heb 9u aan een stuk geslapen wat natuurlijk heel goed was.
Nog even opgewarmd en daarna naar het startvak en....Bang..eindelijk het verlossende schot.
Nog even heb ik nog de gedachte "waarom ga ik hier aan beginnen?", maar nadien was ik al vertrokken.
Alles ging heel goed en het ging licht bergaf op een brede laan zodat ik snelheid kon maken zonder teveel in het rood te gaan en vele mensen voorbijsteken.
Hier had ik toch wel al door dat ik vlug ging, maar aangezien er enkele wedstrijden (30km, estafette, 10km) tegelijkertijd plaatsvonden was het moeilijk te schatten waar de andere marathonlopers waren.
De eerste 10 km gingen iets te hard (37min 10), maar ik voelde mij heel goed. Alles zat snor en het eerste gelleke en drinkbus was al binnen en is heel goed verlopen zonder tijdverlies en de eerste bergop naar de 2 bruggen toe heb ik zonder problemen kunnen "overbruggen".
Daarna was het wind in de rug tegen de Donnau via de beroemde kettingbrug en hierdoor kon ik gemakkelijk het tempo hooghouden en bleef ik mensen voorbijlopen. Mijn halve marathon was juist onder de 1u20minuten. Op km 23 heb ik nog mijn drinkbus binnen genomen (was echt wel nodig door de warmte), maar was zo in de wedstrijd dat ik mijn gelleke wel vergeten ben in te nemen. Alles is goed blijven gaan tot ongeveer km 30.
Hier moesten wij terug noordelijk gaan met windop en ik voelde dat de motor niet echt sputterde, maar dat ik de snelheid van in het begin niet zo goed meer kon vasthouden.
Wel gelet dat ik al een tijdje alleen liep en juist op dit moment passeren mij een Zweed (2u39min)en een Hongaar (2u42min) en natuurlijk ben ik deze gevolgd. Ik heb dit nog even kunnen volhouden, maar ik had begrepen dat deze snelheid volhouden om problemen vragen was (en dit zeker met nog 3 bruggen in de laatste kilometers) en dat ik aan mijn eigen tempo moest lopen.
Daarachter voelde ik mij een tijdje minder goed tot ik plots dacht aan de gellekes die ik dus heel de tijd niet had ingenomen. Ik had er 4 op zak en op km 34 had ik er nog 3 over... Heb er dus gauw nog eentje genomen samen met mijn drinkbus op km 33 en plotseling ging alles plotseling weer beter.
Het enige waar ik nu wel al een tijdje last van had was mijn voeten. Ik had nog nieuwe (te kleine)schoenen gekocht enkele dagen ervoor en dat was wel een kleine fouteke achteraf gezien.
Op km 37 stond mijn madam mij aan te moedigen op de laatste brug en dat gaf mij de nodige boost om door te zetten alhoewel de snelheid niet meer zo hoog zat als in het begin.
Ik ben blijven doorgaan zonder nog naar mijn horloge te kijken tot ik eindelijk de finish voor mij zag met de 2u45minuten en enkele seconden. Ik heb nog een sprintje doorgezet en eindelijk hoorde ik het piepen van mijn chip over de mat...I did it!!! Later hoorde ik dat ik 13de was op +- 4000 mensen en eerste Belg.

 Ik heb dus zeker en vast nog marge om nog tijd goed te maken op een volgende marathon. Ik ging iets te snel in het begin en heb toch wel een 5 minuutjes verloren in de tweede helft. Met deze ervaringen zal ik zeker en vast in het vervolg kunnen rekening houden.
Wat Budapest betreft: Ik had voor de marathon nog niet de gelegenheid gehad om Budapest te verkennen en ik stond echt wel verstelt tijdens de wedstrijd hoe prachtig deze stad wel was . Het is zeker en vast aan te raden voor een citytrip en we hadden dan nog geluk met het goede weer.

Groeten,

Jody

Halve marathon Temse - 21 september 2014

Vandaag stond er een halve marathon in Temse op het programma.
De laatste tijd ging het vormpeil de hoogte in en dus ging ik ervan uit een goede prestatie neer te leggen.
Alles stond al de dag voordien klaar zodat ik de dag zelf geen enkele stress had qua voorbereiding.
Alles leek goed te verlopen tot ik 's morgens buiten het raam keek. Het regende pijpenstelen... het leek even of de weergoden niet mee waren.
Ik bleef rustig en naarmate de dag verdere werd het weer beter en beter.
Uiteindelijk ben ik vertrokken bij volle zon.
Na een half uurtje rijden ben ik toegekomen en hoorde ik van ver de feestvreugde. De organisatie was perfect..op 5 minuten was ik ingeschreven, was mijn tas waar ze hoorde te zijn en kon ik mij al opwarmen.
Na een lichte opwarming stonden we allen klaar voor het startschot.
Pang... ik was goed vertrokken en bleef geconcentreerd achter de eerste linie Het was snel duidelijk dat er zich een klein elitegroep vormde, maar de eerste die was al gaan vliegen..die ging echt wel snel.
Na een eerste ronde van de vier begon er plotseling een breuk in het groepje te komen en begon er een van de lopers het tempo op te drijven en hierdoor moest eigenlijk iedereen afhaken, maar ik zat belange nog niet op mijn tandvlees. Ik kon zonder problemen volgen en ondanks zijn hoge tempo was ik met moeite aan mijn overslagpols.
Alles leek goed te verlopen tot ik op het einde van de 2de rond mijn gelleke moest nemen en er mij een beetje in verslikte (nooit meer met vanillesmaak!!) en hierdoor enkele seconden verloor. Dit was genoeg om heel de 3de ronden op achtervolgen aangewezen te worden. Raar genoeg kon ik opnieuw aansluiten bij de 2de, maar vanaf dan was het vet wel van de soep.
Ik bleef aanhouden, maar ik verloor meter na meter om op een halve minuut achterstand te eindigen.
De eindtijd was wel super: 1u15minuten en dus is het pad naar de marathon in Budapest bijna volledig afgelegd. In elk geval blijven we rustig en gaan we niet overhaast te werk.
Binnen 2 weken kennen we de uitslag!!!

Groeten,

Jody

Kwarttriatlon Mechelen & Groenloop Aalst

28 september - Groenloop Aalst - 12 km

Een mooie, laatste zondag van september. Lekker warm, volop zon, kortom... schitterend terrasjesweer maar geen goed loopweer voor mij.
Komt daarbij dat ik nog veel last heb in mijn benen (kuiten, hamstrings en lies) van de kwarttriatlon een week geleden (zie lager voor meer) waardoor ik afgelopen week enkel gezwommen heb.
Ik ben redelijk vroeg op de piste en zie bijgevolg dus veel clubgenoten toekomen. Na een babbeltje links en rechts ga ik op m'n eentje opwarmen. Ik loop éénmaal de ronde van 3 km die we dus vier keer moeten afleggen.
Wanneer ik na het uitgebreid stretchen plaatsneem aan de start, staat er al een hoop volk voor mij. Alle afstanden vertrekken namelijk gelijktijdig maar ik doe geen moeite om me naar voren te wringen. Ik ben m'n veters nog aan het strikken als het startsignaal al weerklinkt (volgens mij iets te vroeg). Als de massa in beweging is gekomen, zie ik dat ik toch te ver in het pak zit. Ik trek dus vanaf het begin goed door op de atletiekpiste om al die kinderen en andere gelegenheidslopers snel voorbij te geraken én ik heb namelijk een gemiddelde van 4:05 min/km in gedachte. Dus deze keer geen trage start maar onmiddellijk de pees erop. Dat gaat niet zo vlot want het pad naast de kantine is niet zo breed om iedereen vlot in te halen.
De eerste ronde kom ik door na 12:07 en de tweede na 24:51, dus mooi op schema. Bij de start van de derde ronde loop ik onmiddellijk naar de enige loper die ik nog voor mij zie. Hij voelt me komen en begint, vanaf ik bij hem ben, lichtjes te versnellen. Ik klamp ongeveer 1,5 km aan maar moet 'm dan laten gaan. Vanaf dat moment voel ik dat het heel moeilijk zal zijn om mijn vooropgesteld tempo vol te houden. Ik voel me niet geweldig: niet alleen doen mijn benen pijn maar ik heb het ook algemeen fysisch lastig. Komt het van de warmte of van het licht grieperige gevoel van de voorbije drie dagen (enkele dagen dafalgan geslikt), wie zal het zeggen? Ik kan alleen maar denken aan de wedstrijd uitlopen aan een zo vlot mogelijk tempo. De eindtijd en -plaats interesseren me op dat moment niet meer. Aan het begin van de laatste ronde loopt de enige zichtbare loper enkele tientallen meters voor mij. Ik heb geen ambitie om 'm nog eens proberen bij te benen. Maar onmiddellijk na het verlaten van de piste word ik ingehaald door iemand die ik aan het begin van de tweede ronde had voorbijgestoken. Ik probeer even aan te klampen maar voel direct dat het niet gaat gaan. Deze loper heeft mijn voorganger in het vizier en loopt te snel voor mij. Als ik probeer te volgen blaas ik me zeker en vast op en dan is het nog 3 km afzien. Op 2 km van het einde word ik nogmaals ingehaald door wat uiteindelijk de eerste vrouw zal zijn. Zij loopt iets trager dan de vorige, ik klamp aan voor enkel honderden meters maar aan de spiegelvijver moet ik ook op haar enkele meters toegeven. Als we draaien aan de vijver kijk ik eens achter mij. Er ligt een boulevard tussen mij en de eerste achtervolger. Op het moment dat ik denk dat dit mijn plaats zal worden, zie ik aan de overkant iemand met een enorme versnelling afkomen. Op minder dan een kilometer van de aankomst zal ook deze loper mij (en nog andere voorliggers) voorbijgaan. Ik ben ongelooflijk blij als ik de piste voor het laatst zie. Ik pers er nog een eind"spurtje" uit en kom nog tot op 3 seconden van mijn voorligster. Ik zie de klok op bijna 51 minuten staan, ik duik er nog net onder en ben best teleurgesteld want op 12km is dat geen goede tijd om het zacht uit te drukken. Onmiddellijk na de aankomst ga ik me uitgebreid opfrissen in de toiletten. Als ik terug buiten kom, hangt al een deel van de uitslag omhoog. Ik zie dat Stijn 16e is en ik 28e. Volgens de officiële uitslag was het 12,35km (door de kilometeraanduiding langs het parcours leek het inderdaad iets meer dan 3 km per ronde) en dan komt de gemiddelde snelheid in de buurt van mijn laatste wedstrijden.
Daar niemand van SVS dezelfde afstand heeft geregistreerd met zijn Garmin of Polar, zullen we het waarschijnlijk nooit weten.
Ik ben uiteindelijk heel tevreden over mijn plaats gezien de omstandigheden. Deze is vergelijkbaar met mijn vorige lopen, al is het natuurlijk voor de moraal veel leuker om op het einde zelf nog enkele lopers in te halen ipv zelf driemaal in de laatste ronde ingehaald te worden. Soit...

Voorlopige zelf berekende tussenstand in het Dendercriterium:
Stijn wint twee plaatsen en staat nu al 13e, ik blijf 21e.
Hopelijk sturen er enkele lopers hun kat voor de vredesloop zodat ik nog de top 20 kan binnenduiken. ;-)

21 september - Kwarttriatlon Mechelen - 1,5km zwemmen, 43km fietsen, 10,2km lopen

 Met een heel klein hartje trek ik zonder supporters naar Mechelen. In de voormiddag heeft het nog danig geregend en in mijn vorige triatlon heb ik moeten opgeven na twee zware valpartijen omwille van het spekgladde wegdek.  Als ik ginder toekom en alles uitlaad, begint het zelfs opnieuw te regenen. Niet goed voor mijn zelfvertrouwen. Waar ik vorig jaar nog dacht dat wanneer ik het zwemmen overleefde, het zwaarste achter de rug was, kijk ik nu echt uit naar het zwemmen. Door wekelijks twee keer gaan te zwemmen, is dit onderdeel enorm verbeterd.
Mechelen is geen kleine triatlon, meer dan 300 voorinschrijvingen, waarvan 280 starters. 20 minuten na de vrouwen duiken we met 252 mannen de Eglegemvijver in Hombeek in. Ik stond nog te babbelen met een teamgenoot, dus totáál niet klaar (geen oordopjes in, geen zwembril op) loop ik ook het water in om al na enkele meters volledig kopje onder te gaan want dat wordt daar plots diep. Het is mijn eerste keer dat ik 1.500 meter moet zwemmen in een wedstrijd. Tot aan de eerste boei is het echt vechten geblazen. Ik krijg stampen en kloppen, ze zwemmen tegen mij aan (wat allemaal niet zo erg is, het hoort er bij, als ze maar niet beginnen trekken of uw zwembrilletje afslaan). Het is dus een kwestie van uw plaats af te dwingen. Het nadeel is dat je niet in uw zwemritme geraakt en dus je ademhaling niet onder controle krijgt. Na de eerste boei ga ik bewust een eind naar rechts zwemmen zodat ik terug rustig kan worden, wat redelijk snel lukt. Na 750 meter moet je opnieuw het water uit, een bocht maken op het strand en nogmaals 750 meter zwemmen. Het ritme zit goed en ik kan vlot verder zwemmen. Uiteindelijk zal ik de 84e tijd zwemmen van alle deelnemers in 23:17.

 De wisselzone ligt een eind lopen van het zwemmen. Hier kan ik 6 plaatsen winnen vooraleer ik aan het fietsen begin. Ik rij naar een groepje van vijf man toe maar ik voel dat die er onmiddellijk de pees opleggen. Dit houd ik geen 40km vol en na 2 km laat ik ze rijden. Ik kijk achter mij en zie in de verte dat er achtervolgers op komst zijn. Ik besluit mijn eigen tempo te rijden en ondertussen een energiereep te eten. Pas na 5 km zijn de vier bij mij. Ik pik aan en samen draaien we goed rond. De rest van de ronde rapen we verschillende eenzame fietsers op die allemaal aansluiten zodat we na ronde 1 (van 3) een groep van 10 man hebben. Na 15km komt er een peleton van ruim 10 man bij ons en we voegen ons samen. Nu wordt het uitkijken want zo een groot peleton met allemaal niet-wielrenners is gevaarlijk. Na ongeveer 20 km geraakt mijn voorligger in de graskant, hij probeert nog opnieuw op het asfalt te geraken maar z'n wiel plooit dubbel. Ik ben er al voorbij wanneer hij valt maar aan het geroep en lawaai te horen kan niet iedereen hem ontwijken. De voorste groep hoort dit en trekt onmiddellijk vol door. Ik rijd het gat dicht. Verschillende die de val hebben kunnen ontwijken sluiten een km verder ook terug aan. Dit scenario herhaalt zich nog eens in de laaste ronde. In het midden van het peloton een valpartij met 5-6 slachtoffers. Ik zit redelijk ver en kan het allemaal vlot ontwijken maar we krijgen het gat niet meer dichtgereden. Wanneer we de laatste haarspelbocht op 3 km van de wisselzone nemen, valt er opnieuw een gat en de groep brokkelt uit elkaar. Met twee anderen rijd ik een eigen tempo. We krijgen het gat niet dicht maar de voorliggers lopen ook niet verder uit. Volgens de uitslag zal ik over 43km 1:06:35 gereden hebben (bijna 39km/u gemiddeld) maar dat is nog maar de 102e tijd van alle deelnemers. Fietsen wordt de focus volgende winter.

In gespreide slagorde duiken we de wisselzone in. Ik neem mijn tijd om goed te drinken vooraleer ik begin te lopen en zo verlies ik een plaats. Als 97e begin ik te lopen (2 ronden van 5,1 km) maar dit gaat helemaal niet zo vlot als tijdens mijn vorige triatlons. Ik heb mij waarschijnlijk toch wat geforceerd bij het fietsen. Ik maak m'n hoofd leeg en focus me enkel op het lopen. Geen gedachten over plaatsen winnen of tijd. Ik haal deelnemers in en ik word zelf ingehaald. Voor mij is het allemaal OK want kort na elkaar krijg ik in beide hamstrings serieus last. Uitlopen is nu de boodschap. Ik ben blij wanneer we aan de tweede ronde kunnen beginnen want daar is er ook waterbevoorrading. Ik giet een bekertje over mijn hoofd en dat doet goed. Ik kan lichtjes versnellen. Op 1 km van de finish herken ik een ploegmaat. Hoe kan die nu voor mij lopen, schiet er door mijn hoofd, want ik ben normaal op alle onderdelen beter. Met de laatste krachten versnel ik om het verschil aan de meet zo groot mogelijk te maken. Hierdoor slaag ik er in om nog enkele anderen, die ook aan het afzien zijn, in te halen. Ik spurt naar de meet en onmiddellijk na de aankomst zie ik dat de eindresultaten realtime verschijnen op een scherm. Achter mijn naam staat 1:17:55 en plots is alle pijn vergeten. Dat is 7 minuten beter dan ik zelf voorop had gesteld op basis van mijn resultaat van vorig jaar op de 1/8e triatlon. Ik kan wel een gat in de lucht springen van blijdschap. Ik neem volop mijn tijd om te recupereren in de aankomstzone (enkel voor atleten) en doe me te goed aan water, energy driks, sinaasappelen, bananen, wafels, cake,... Zo maak ik ook de aankomst mee van twee teamgenoten.
Diegene die ik dacht ingehaald te hebben moest blijkbaar nog een ronde lopen.

's Avonds zie ik op computer dat ik 90e ben geëindigd op 280 deelnemers. Als je weet dat er meer dan 20 Belgische (sub)toppers aan de start stonden die allemaal persoonlijk werden voorgesteld door de omroeper, dan kan ik hiermee enkel maar supertevreden zijn.
Op het loopgedeelte heb ik 44:13 gedaan op 10,2km (13,84 km/u gemiddeld), wat een 90e tijd is. Ik heb het gevoel dat die snelheid volgend jaar ook nog naar omhoog kan. Ik heb hier zo van genoten dat ik volgend jaar zeker wil doorgaan met triatlon en meer wedstrijden wil doen dan dit jaar.

 Groetjes, Tom