Ekiden - 17 oktober 2015

Eindelijk is het zover, vandaag lopen we de Ekiden. Ik vertrek thuis op tijd om Peggy op te halen zodat we samen kunnen toeleven naar onze wedstrijd. Beiden op van de zenuwen, ook al moeten we maar 5km en 10 km lopen. Peggy had het vorig jaar zeer lastig gehad en vond het een zeer zwaar parcours waardoor ik toch ook begon twijfels te krijgen of het ons wel ging lukken om een mooie tijd te lopen Ter plekke scheiden onze wegen. Peggy naar de BNP tent en ik trek naar de KBC tent.

Carine : Stillekesaan komen mijn teamgenoten binnen. De spanning zakt weg, want we hebben van alles te vertellen. De opwarming zoals Jean had voorgesteld zat er niet meer in, de tijd vloog voorbij en om 12u55 stonden we aan de start. Peggy zag ik spijtig genoeg niet meer. Muziek klaar, runkeeper in de aanslag en daar wordt het startschot gegeven. Rustig gestart, daar zie ik de eerste helling, hup, die zit erop, een beetje sneller lopen in de afdaling. Oei, daar is de volgende heuvel, amai, die is precies zwaarder, of is dat een gedacht van mij ? Gelukkig komt ook daar een einde aan en …. weer een beetje versnellen in de afdaling. Mijn runkeeper laat weten dat ik na 5 minuten lopen toch al een goeie 800m heb gelopen. Zo probeer ik elke helling (die steeds moeilijker wordt) toch te overwinnen. Na een goeie 4 km ben ik het beu, ik zie het helemaal niet meer zitten, toch blijven lopen, en dan ……. na die bocht zie ik dat ik de piste mag oplopen. Oef, het einde is in zicht…… nog een paar honderd meter om de sjerp door te geven…. En ik ben ervan af……. Toch een goeie tijd gelopen van 28.32. Ik ben diep gegaan, ik vond het een zwaar parcours, maar ben toch blij met mijn tijd.

Peggy: Ik kan het niet beter verwoorden dan Carine. Ook ik heb onmiddellijk aan Jean gedacht toen ik de sjerp overnam van mijn collega. Rustig beginnen, dat was de boodschap. Toen ik voelde dat het redelijk goed ging ben ik beginnen versnellen en de hellingen altijd een beetje rustiger zodat ik mijn tempo kon volhouden tot het einde. Ik kon ook mijn tijd en km’s volgen op de horloge met GPS die ik mocht gebruiken van Carine. Op het einde werd het zwaar en ik was dan ook héél opgelucht toen het einde in zicht was. Het laatste stuk naar het stadion was nog zwaar maar het is mij gelukt op 59:57 min., ik heb het gehaald binnen het uur en voor mij vind ik dit een goeie tijd.

Jean, bedankt voor de begeleiding, zonder zou het ons niet gelukt zijn, vrezen we!!

Sfeerbeelden van tijdens de training...

Halve marathon Brussel - 4 oktober 2015

Toch nog redelijk laat beslist om mee te doen aan de halve marathon van Brussel.
Terwijl Tijl al een hele tijd zijn lange duurlopen deed, moest ik er nog aan beginnen.
Maar ik zag het wel zitten en daarom heb ik een tandje bijgestoken.
De dag zelf is een heel zonnige dag. Tijl, Kristof en ik staan te wachten op het startschot.
Ikzelf ga nog eens naar het toilet en als ik terugkom, zie ik Tijl niet meer.
" Oei, waar is Tijl? "? denk ik. Maar hij staat er nog, volledig in operatiekleding; die hij
aangetrokken heeft om geen kou te krijgen en deze kleding kan hij voor de start wegsmijten.

We staan met ons drie in de startbox van 2.00u, wat voor mij te snel is, maar ik zie het wel.
Het laatste kwartier beslis ik om toch nog eens de toiletten op te zoeken en ik kom van het
toilet om 10:28,de start is om 10:30, waardoor ik tot mijn spijt niet meer in de startbox van 2:00 u geraak :-)
En dan zijn we weg!!! De massa loopt me wel voorbij, maar ik heb beslist om rustig te beginnen
en ik laat mij niet opjagen, wat eigenlijk nog wel lukt ook.
Hartslag is goed, tempo ook. Ik heb het gevoel dat ik toch iets sneller kan, maar doe dat niet omdat het toch wel nog ver is en ik wil mijn tempo kunnen houden en zeker en vast geen terugval krijgen. En het gaat goed, ik eet en drink om de 4 kilometer en na halfweg beslis ik om iets te versnellen en ook dat gaat goed. Ik blijf mijn constante tempo lopen.
Op km 17 krijg ik het eventjes moeilijk, maar er loopt een man naast mij met een heel regelmatige pas, net iets sneller dan ik en ik besluit naast deze man te blijven lopen. Ik kijk niet opzij en hij ook niet, en samen lopen we de Wetstraat omhoog. Dit gaat goed, maar als ik bovenkom, laat ik hem toch gaan. Ik bedank hem voor de versnelling en vanaf nu is het alles geven. Die kasseien op het laatste vind ik niet gemakkelijk, maar ik zie de rode loper en ik ben benieuwd naar mijn tijd. Geen enkele moment heb ik naar mijn tijd gekeken ( want ik wou mij niet laten opjagen ), enkel op hartslag heb ik gelopen. Dus ik kom toe en eindelijk mag ik kijken.
Het resultaat: 2u: 16. En ik ben toch wel content. Ik heb het moeten opzoeken, maar mijn laatste halve marathon was in 2012 in 2u en 21min. Ik heb met minder moeite gelopen en er toch van genoten!
De moeite om een iets anders te doen dan in het park te lopen. Bedankt Jan voor de tips en aanpassing van het schema.

Helga

Marathon Berlijn - 27 september 2015

Steven liep de marathon in 3u06min.  Dikke proficiat!  De eerste foto's....

Groenloop - 27 september 2015 & Marathon van Brussel - 4 oktober 2015

Beter dan verwacht!!!

Het ging al een tijdje niet zo goed door een ontsteking op mijn tanden en dus was de voorbereiding in het begin een beetje in de soep aan het draaien.
Ik wisselde goede met slechte dagen af, maar ik ben toch blijven doortrainen.
Tot slot was zelfs de halve marathon van Temse afgelast en hebben we dus enkel de Groenloop als oefenwedstrijd kunnen een plannen een week voor de marathon.


Groenloop:

Het weer was goed, de verwachtingen waren terughoudend en ik was zelfs bang om een slechte wedstrijd te lopen. De start werd gegeven en ik ben van in het begin aan hetzelfde tempo beginnen lopen, maar nooit niet echt kunnen doorduwen zoals ik gewoon was.
De 12km zijn gelopen in 44 minuten en 2 seconden, wat niet slecht was, maar onder de tijden die een jaar eerder liep.  Het was dus bang afwachten voor de marathon van Brussel.

Marathon van Brussel:

Na de groenloop voelde ik mij niet meer zo zeker en dacht ik dat alle werk (toch 120-130km/week) voor niets is geweest.
Verleden week ging ik zo goed als niet meer vooruit. De tempo's werden niet meer gehaald en ik voelde mij zelfs moe.
De laatste dagen had ik gerust en zaterdag nog even een kleine sessie gedaan om de spanning op de spieren te houden, maar ik ging zo goed als niet vooruit.
Ik had dus geen enkele verwachtingen meer, maar aan de andere kant had ik geen enkele druk meer.
De dag zelf was het weer perfect. Geen wolkje aan de lucht, geen wind, veel zon. Een loper moet niet meer hebben.
Om klokslag 9u ging het startschot en aangezien ik op de eerste rij stond liep ik in het zog van de Kenianen (maar niet voor lang) ;-).
Ik liep in het begin een goed tempo door, maar ik wist dat er enkele hellingen op ons stonden te wachten en dus liep ik op reserve.
De eerste 10km werden gelopen in 39min en 20 seconden. Enkele lopers hadden mij al voorbijgestoken, maar ik liet het niet aan mijn hart komen...de weg is nog lang.
Op km 16 heb ik het groepje waar ik zat laten gaan want de helling naar Tervuren toe is dodelijk (lang en steil). Ik had gelijk om dit te doen want op de top van de helling was ik voor het groepje wat dus duidelijk een goede strategie was. De halve marathon werd gelopen op 1u23min.. en meer en meer begon ik te beseffen dat ik eigenlijk niet zo slecht aan het lopen was. Bij de 30km in juist 2u zegt er iemand op de fiets tegen mij dat de 2u48min er nog inzit. Plotseling begon ik te beseffen dat ik goed aan het lopen ben EN ik voelde mij nog heel goed EN ik begon opnieuw mensen voorbij te lopen die mij in het begin van de wedstrijd voorbijgegaan zijn.
Hierdoor begon ik te groeien in de wedstrijd en naar het Jubbelpark toe ben ik zelfs beginnen versnellen (de helling ernaartoe deed echt pijn).
Eenmaal in de wetstraat was het alles geven tot de finish en ik voelde me nog steeds heel goed.
Een topdag na enkele kwakkelmaanden...beter dan verwacht dus.

Groeten,

Jody