Carine : Stillekesaan komen mijn teamgenoten binnen. De spanning zakt weg, want we hebben van alles te vertellen. De opwarming zoals Jean had voorgesteld zat er niet meer in, de tijd vloog voorbij en om 12u55 stonden we aan de start. Peggy zag ik spijtig genoeg niet meer. Muziek klaar, runkeeper in de aanslag en daar wordt het startschot gegeven. Rustig gestart, daar zie ik de eerste helling, hup, die zit erop, een beetje sneller lopen in de afdaling. Oei, daar is de volgende heuvel, amai, die is precies zwaarder, of is dat een gedacht van mij ? Gelukkig komt ook daar een einde aan en …. weer een beetje versnellen in de afdaling. Mijn runkeeper laat weten dat ik na 5 minuten lopen toch al een goeie 800m heb gelopen. Zo probeer ik elke helling (die steeds moeilijker wordt) toch te overwinnen. Na een goeie 4 km ben ik het beu, ik zie het helemaal niet meer zitten, toch blijven lopen, en dan ……. na die bocht zie ik dat ik de piste mag oplopen. Oef, het einde is in zicht…… nog een paar honderd meter om de sjerp door te geven…. En ik ben ervan af……. Toch een goeie tijd gelopen van 28.32. Ik ben diep gegaan, ik vond het een zwaar parcours, maar ben toch blij met mijn tijd.
Peggy: Ik kan het niet beter verwoorden dan Carine. Ook ik heb onmiddellijk aan Jean gedacht toen ik de sjerp overnam van mijn collega. Rustig beginnen, dat was de boodschap. Toen ik voelde dat het redelijk goed ging ben ik beginnen versnellen en de hellingen altijd een beetje rustiger zodat ik mijn tempo kon volhouden tot het einde. Ik kon ook mijn tijd en km’s volgen op de horloge met GPS die ik mocht gebruiken van Carine. Op het einde werd het zwaar en ik was dan ook héél opgelucht toen het einde in zicht was. Het laatste stuk naar het stadion was nog zwaar maar het is mij gelukt op 59:57 min., ik heb het gehaald binnen het uur en voor mij vind ik dit een goeie tijd.
Jean, bedankt voor de begeleiding, zonder zou het ons niet gelukt zijn, vrezen we!!
