Knallen...

Ze waren de proefkonijnen van onze coach Jean. Wat nieuwe trainingsmethode zou moeten leiden naar betere prestatie. En ze hebben het bewezen...knallen deden ze in Eindhoven.

Gunther liep zijn marathon in 3u. Hij heeft een hobbelig parcours afgelegd in de voorbereiding: ziek geweest, geblesseerd,...het is een mooie beloning voor zijn doorzettingsvermogen deze tijd.

Lis had het beter. Geen tegenslagen, de ideale voorbereiding welke dan ook tot resultaat heeft dat ze zo eventjes 18 minuten van haar vorige tijd af doet. Ze komt vlot, gezwind en met een mega smile over de finish na 3u 31min.

Dikke proficiat trainer. Dikke proficiat Lis. De volgende zullen hun tenen moeten uitkuisen om daar onder te duiken...

Aangezien ons blog voor en door onze leden is, hier hun relaas:

"Marathon Eindhoven 14 oktober 2012

Op zaterdagnamiddag rijden we -door de regen- richting Eindhoven. Ook ter plaatse trotseren we wind en regen om aan onze startnummers (8825 en F8137) te geraken. Gelukkig maakt het marathon hotel veel goed. Een prima keuze, zo blijkt. Terwijl Gunther wat uitrust, ga ik even ontspannen in het zwembad. Voor mij is het moeilijk om op dit moment niets te doen. Alles is gebeurd, denk ik. De voorbereiding verliep prima, geen blessures, alle trainingen volgens het boekje. Het is de kroon op het werk nu. Tijdens deze marathon wil ik elke kilometer beheersen op mijn manier. 

Voor Gunther is het een heel ander verhaal. Een zware en moeilijke voorbereidingsperiode, met een week ziekte en last van een hielblessure. Eigenlijk duim ik meer voor hem dan voor mezelf. Als dit maar goed gaat… hij drijft zichzelf steeds tot het uiterste maar dat heeft ook zijn risico’s. Dat is een verschilpunt in onze gedrevenheid. 

Eerst nog genieten van de heerlijke salade en pasta buffetten. We kunnen wel wat extra’s gebruiken. Het slapen gaat niet zo goed, midden in de nacht sta ik op en wil me al klaarmaken. Jammer genoeg is het pas half 3. Uiteindelijk breekt onze dag aan, gelukkig zonder regen.  Hoewel we geen eetlust hebben, proberen we toch stevig te ontbijten. Klaarmaken en op naar de start nu, dat is even zoeken. De spanning stijgt in de startbox.  Het is nog erg fris maar niet voor lang meer.

Al gauw komt het startschot en weg zijn we. Het is een heerlijk gevoel, eindelijk. De benen zitten goed, rustig blijven. Ik kijk elke km naar hartslag en tempo. Net onder de 5 minuten per km blijven en de hartslag zo lang mogelijk controleren, hou ik mezelf voor. Dat loopt comfortabel. De pacers van 3u30 lopen op nog geen 100 m voor me. Een 10 tal km loop ik mee in de groep. Toch zijn er meer nadelen dan voordelen aan, zeker bij de drankposten. Het is dan moeilijk om weer aan te sluiten zonder energieverlies. Ik houd me aan het plan, dit doe ik op mijn manier. Het alleen lopen schrikt me niet af. Bijna alle 35km trainingen bouwde ik mentale weerstand op. Dit komt me nu van pas. Eigenlijk loop ik liever alleen, de eigen grenzen verleggen op een verantwoorde manier.

Zo kan ik aanhouden tot 32 km, dan voel ik de vermoeidheid opzetten. Hartslag zit nog steeds goed, wat doe ik nu? Ik besluit voor de middenweg te kiezen: een tweetal hartslagen stijgen en aanhouden tot 40 km. Zo neem ik geen risico. Het tempo daalt een 5 tal seconden. Op km 40 besluit ik er helemaal voor te gaan, niet meer naar de hartslag te kijken. Een 2km test op de piste denk ik. Vooral mijn armen trekken me vooruit, er is meer wind nu. Een heuveltje over is eventjes pijnlijk. Ik kijk naar mijn tempo: terug 4’58”, dat geeft een boost. Er roept iemand: 300 m en je bent er. Dat blijken nog 3 bochten te zijn. Het is afzien en genieten tegelijk als ik over de finishmat loop. Ik zie 3u31 staan, terwijl ik stilletjes gedroomd had van 3u33. Het kon niet beter gelopen hebben.

Als enige sta ik te stretchen en hoop ondertussen dat het met Gunther ook goed ging. Voldaan wandel ik terug naar het hotel. Dit wordt een spannend weerzien voor allebei. Hij klinkt tevreden met zijn prestatie. Ik kon echt niet sneller, zegt hij. Daar hoef ik geen seconde aan te twijfelen. Twee marathons in één jaar tijd aan 14 km per uur. Wie kan in ons park beter? Het is een hele opluchting. Met zijn 3u presteert hij boven de verwachting. Deze inspanning heeft wel een zware tol geëist. Hij kan nog met veel moeite stappen, strompelen is een passender woord. 

Het is volbracht, elk op onze manier hebben we de eer van SVS verdedigd op de marathon. In gedachten waren jullie er ook bij, dat hebben we gevoeld en gemerkt aan de vele, lieve smsjes en mails. Die hebben ons enorm deugd gedaan. We zijn dankbaar voor deze ervaring, de oprechtheid van onze leden en het geluk dat we mekaar hierin konden steunen. Een bijzonder woord van dank gaat naar onze deskundige begeleider Jean Marcelis die zoveel van zichzelf in deze voorbereiding heeft gelegd. Samen met ons is dit ook zijn verdienste!

Gunther en Lis" 

Start Interbankencross 2012-2013

"Zaterdag 6 oktober werd het startschot gegeven voor de eerste van de twaalf interbankencrossen. Druilerige regen op zaterdag en een avondje uit op vrijdag (inclusief twee pintjes en een blauw chimayken) zorgden ervoor dat de fut en de goesting ver te zoeken waren. Ons Lotte had meer energie dan haar moeder. Zij besliste tussen de soep en de patatten dat ze dit jaar met de vrouwen meeloopt en niet meer met de jeugd waar ze eigenlijk nog thuis hoort. Zo word ik toch wat opgepept. Ik weet met zekerheid dat ik tegenover haar het onderspit zal moeten delven op 3,460 km maar ik neem me ten stelligste voor het verschil zo klein mogelijk te houden. Aan de startstreep geeft ze me nog een plagend schouderklopje en weg zijn we. We zijn goed mee in de start. Ik loop mijn dochter op de hielen. Het is toch wat uitkijken in de modder en de plassen.  Drie dames zijn al snel voorop. Dan volgen wij, achteraan in een groepje van een zestal dames. Tijdens de tweede ronde heb  ik de indruk dat het tempo in ons groepje wat vertraagt. Raar maar waar, ik voel me nog vrij lekker (en dat gebeurt nog zelden), dus hup : ik neem de kop van het groepje. Ik hoor Lotte denken : “Héla, wat krijgt die ?” En in een wip loopt ze voor mij uit en neemt enkele meters. Ik ben op achtervolgen aangewezen. In de laatste ronde kan Lotte nog wat versnellen, ik ben blij mijn zelfde tempo te kunnen aanhouden. Aan mijn adem te horen, zit versnellen er niet meer in. Lotte komt als vierde over de eindmeet in een tijd van 13.29 min. Ik volg als vijfde in een tijd van 13.41 min. Ik ben blij en fier dat ik maar op 12 seconden van mijn snelle dochter strand. Bovendien eindig ik als eerste in mijn categorie (bij gebrek aan de snellere dames die blijkbaar niet aanwezig waren) en dat is toch ook mooi meegenomen.

Dan zijn ons mannen aan de beurt. Zij lopen 5,780 km over vijf ronden. Klaas loopt in een kopgroep van drie. Hij kan zeer goed stand houden en eindigt als tweede in een tijd van 18.23 min. Drie weken zonder training en een avondje uit zorgen ervoor dat Danny gematigder start. Hij ziet af maar houdt toch goed stand en kan in de laatste ronde zelfs nog versnellen. Hij eindigt als dertiende in een tijd van 20.23 min. en wordt daarmee vijfde in zijn categorie. Oei Danny, twee minuten,  jij zal deze week wat geplaagd worden, vrees ik…

Ook ons Marte liep een behoorlijke wedstrijd. Na 1,140 km haalde ze de eindstreep in 4.56 min.

Nu moet ik aan dit verslag nog een einde breien.  Hoe eindigden mijn opstellen in de lagere school ook alweer ? Juist, ja, met deze voltreffer : “Moe maar voldaan keerden we huiswaarts.” (Alleen spijtig van de vuile was …)

Karine."

Brussels Halve Marathon - debuut Helga

"De laatste rechte lijn naar de halve marathon.

Het eerste gevoel is niet zo goed, ik loop de zondag op de groenloop in Aalst vreselijk slecht en geef

zelfs op in die wedstrijd. En ook al waren er veel bemoedigende woorden, ik kon er toch niks

positiefs van maken.

Tot dinsdagavond, dan heb ik de klik gemaakt. ik heb hier voor getraind, heel de winter doorgelopen, heel

de zomer ook en vanaf juni toch wel zoveel mogelijk mijn 4 trainingen/week afgewerkt.

Woensdag telefoneer ik dan met Wisken die mijn persoonlijke haas gaat zijn.

Alle onzekerheden zijn weg nu en ik vind het zelfs super dat een superamateur als ik een persoonlijke haas heeft;)

Dus ik geloof erin. Kristof en ik eten heel de week pasta, zoveel mogelijk een eitje, veel water drinken, geen alcohol,

geen suikers, rode bietensap en wat extra vitamientjes. Baat het niet, het schaadt ook niet.

Zaterdag voor de wedstrijd regent het ongelooflijk, maar zondag belooft van 's morgens al een stralende dag te worden.

Wisken komt toe met konijnenoortjes en heeft ook een staartje op haar rokje genaaid. Vanaf nu is ze dus een echte haas!!!!

Na de opwarming is het dan een plaatsje zoeken in de massa, Kristof staat redelijk vooraan, maar wij kiezen toch voor

een rustiger plekje zodat we rustig kunnen starten. En dat doen we, het tempo zit goed, niet te rap, ja dit kan ik wel

volhouden. In de eerste bergop moet ik zelfs iets trager lopen, maar het doet me goed.

Na een tijdje zet Wisken haar ipod op die aangesloten is op kleine boxen. Super!!!! En de muziek is op mijn ritme gemaakt.

Uiteraard hebben we veel bekijks, maar dat is goed want dat leidt mijn aandacht af en Wisken die tettert en tettert maar ondertussen.

Iedereen vindt de oortjes en het staartje dan ook fantastisch en de kilometerkes passeren toch vlotjes.

Maar dan.........de voorlaatste bergop is vreselijk, er staat dan ook een man met een hele grote hamer....................

en Wisken doet van alle pogingen om mij op te beuren, maar mijn benen doen erge pijn en ik doe niet meer wat ze zegt en ik

strompel vooruit. Gelukkig heb ik op dat moment niet meer gekeken hoe traag ik nog liep.

Een beetje verder gaat het nog steeds moeilijk, maar ik moet het moeilijk hebben nu krijg ik te horen. Komaan nog 4 km!!!!

Ik probeer niet te denken aan die 4 km, want in mijn ogen is het op dat moment nog ver. Dus ik denk: nog 1 keer het park rond en

de pleinen en ik ben binnen. Gelukkig helpt dat ook! Ik kan weer iets versnellen en Wisken blijft me maar aanmoedigen en zo lopen

we hand in hand de Grote Markt op. Amai, zoveel volk, maar ik kan er niet zo echt meer van genieten, want het enige wat ik denk is:

oef, ik ben er en ik wil dan ook zo rap mogelijk over de matten zijn. Ik heb het gedaan!!!!!!

't Was zwaar, maar heb er toch van genoten en wil vanaf nu alleen maar beter doen.

Ze zijn in het park nog niet van mij vanaf!!!!!!!!!!!!!

Ik wil toch wel iedereen bedanken: Jan in de eerste plaats voor de trainingen en de vele tips en uiteraard toch ook wel het geduld

en ook om op eenzame momenten mijn laatste stuk van de training af te werken.

Alle SVSers, voor de tot nu al toffe trainingen, de ontspannende babbels, de tips en de vele bemoedigende woorden. ik heb de juiste

club gekozen met mensen met een gouden hart. Bedankt ook voor de goede raad.

Ook Kristof moet ik toch ook wel bedanken, die er toch in gelooft dat ik het allemaal kan en me stimuleert als ik eens minder zin heb

om te trainen. Dus daarom: nen dikken merci.

Ik ga het nu een week of drie wat rustiger doen, maar nadien vlieg ik er terug met volle moed in en wie weet krijg ik dan ook weer

de zin om voor iets nieuws te trainen.

Helga"

Kristof liep een persoonlijk record op de halve marathon met een tijd van 1u36min.

Arnaud presteerde heel goed, schatte blijkbaar het parcours goed in want hij finishte op 2u. Proficiat hoor!

Hier enkele sfeerbeelden:

 

Groenloop Eendracht Aalst

Afgelopen weekend waren er heel wat SVS-ers op de Groenloop te Aalst. Deze werd georganiseerd door onze bevriende Koninklijke Atletiekclub Eendracht Aalst. Het is altijd een fijne gebeuren en het weer was ideaal om te lopen.

Voor onze marathonlopers Lis en Gunther was het een training aan marathontempo. Ze deden hun 11 km in een prachtige tijd. Wanneer wij allemaal ons bolleke kleuren op 14 oktober lopen zij hun marathon in Eindhoven. De trainingen zijn achter de rug. Het is allemaal goed verlopen en ze staan op het scherp van de snee. Mentaal en fysiek staan ze er. We tellen mee af...het zou er wel eens kunnen knallen...

Kristof en Helga moesten zich ook rustig houden. Zij lopen immers dit weekend de halve marathon te Brussel. Genieten was bij hen vooral de boodschap.

De overige lopers konden zich volledig smijten. Kristien, altijd present op training, is niet het competitiebeest. Wedstrijden lopen is niet direct een prioriteit voor haar. Dat ze een goede loopster is, weten we, ze hoeft zich niet te bewijzen. Ze heeft een zeer goede prestatie neergezet in Aalst. Ze deed haar eerste wedstrijd voor de afstand van 11km in 1u en 1minuut. Kristien, dikke dikke proficiat zenne!

Ook Lieve blijft maar bij iedere wedstrijd minuutjes afknabbelen van haar tijd. Ze liep haar snelste wedstrijd tot hier toe. Ze is op een jaar tijd van 6:10 per kilometer gezakt naar 5:34 per kilometer. 'Wauw, geweldig!' zou Eddy Wally zeggen ;-)

Het is natuurlijk als club ook altijd leuk als iemand van zijn leden in de prijzen valt. Proficiat aan ons Karine met haar 3e plaats!

Dank aan onze vrienden van EA voor de mooie Groenloop en aan onze leden voor de gezellige après.