Hierbij het verslag van Carine en Peggy :
De trainingen gingen de laatste weken nogal moeizaam, de versnellingen gingen niet zoals het zou moeten. Dus stonden we toch met een klein hartje aan de start voor de 20 km. Het enige dat in ons voordeel speelde was het weer (voor één keer). Na het startschot ging het langzaam tot aan de startmeet en dan waren we vertrokken. 't Was nogal koud, dus toch nog een jasje aangehouden. Na 2 km jasje opzij gegooid, ondertussen al wat gewend aan de massa. De Wetstraat was al heel indrukwekkend als je zag wat een massa voor ons liep. Prachtig ! De eerste tunnel kwam eraan. De autogassen rook je al van voor je de tunnel inliep, bergaf ging vlot, bergop ging ook nog. De 2de tunnel idem dito. Maar ondertussen hadden we er toch al een aantal kilometers opzitten. Het ging betrekkelijk goed. We hadden een (voor ons toch) pittig tempo van 10 km/u. 't Bos ging ook redelijk vlotjes, bergaf ging heel goed, hier konden we wat snelheid inhalen. Toch wel in ons achterhoofd dat het moeilijkste ons nog te wachten stond. Op 17 km begon het dan, bergop, blijven lopen, niet opgeven, verstand op nul, de finish is nabij, nog 2 km, nog 1 km en dan bovenop de laatste helling zie je het monument van het Jubelpark. Schitterend, nu zeker niet meer opgeven.
Eindelijk over de finish !!! Yes !!! Een zalig gevoel ! Het is ons weer gelukt ! Nu hebben we toch wel ne goeie Mars verdiend, maar wat een teleurstelling...... daar staan ze enkel met .......bananen.......
Neeneen, we zijn alletwee zo fier als een gieter dat het ons weer gelukt is en vooral dat we ons persoonlijk record ferm verbeterd hebben.
Met dank aan de trainer, alle bruikbare tips én de steun van de supporters !!!!
