Ook enkele van onze clubleden stonden tussen de meer dan 37.000 - alstublieft - deelnemers. Het was het ideale loopweer. Niet zo warm als de voorgaande edities. We verwachtten dan ook mooie resultaten.
En ze lieten ons niet op onze honger zitten. Leuk als de coach op zondagavond volgende berichtje stuurt:
"Beste vrienden,
Heet van de naald.
Onze mannelijke en vrouwelijke vertegenwoordigers in de 20km van Brussel zijn persoonlijk heel tevreden over hun wedstrijd en eindtijd. Dus ook de coach is een gelukkig man Verslagen volgen later.
De tijden:
Carine 2u04
Peggy: 2u
Maarten:1u22
Lieven:1u28
Tom 1u28.
Proficiat aan onze atleten.
Proficiat aan onze atleten.
coach jan en bestuur SVS"
Geef toe, we mogen terecht fier zijn. Lieven stuurde ons gisteren zijn ervaring mee:
"De 20km door Brussel –
26/05/2013
Na mijn tegenvaller
vorig jaar tijdens de 20km door Brussel (ik struikelde toen en scheurde mijn
ligamenten in de enkel) wou ik dit jaar toch nog eens een poging doen om
eindelijk eens onder 1u30 te geraken op deze wedstrijd.
De start van de
voorbereiding begon dus op 20 maart met de inschrijving. Aangezien plaatsen
voor de 20km door Brussel gegeerd zijn moet je hier tijdig bij zijn. Gelukkig
maakten de kindjes me tijdig wakker zodat ik al om kwart voor negen was
aangemeld op de inschrijvingspagina en de inschrijving van een leien dakje
liep. Op de trainingen liep ik iets later mijn 2km test en probeerde ik de
trainingen zo goed mogelijk af te werken.
Door omstandigheden
was het niet gelukt voorbereidingswedstrijden te lopen. Enkel mijn deelname aan de ekiden in
Evergem kon een beetje een inschatting zijn, ware het niet dat ik daar niet in
optimale form aan de start stond ;-). Wat het ging worden in Brussel was dus
koffiedik kijken.
Intussen had ik al
mijn startnummer ontvangen: nummer 1167. Gelukkig hielden ze bij de
nummertoewijzing rekening met alle voorgaande uitslagen in Brussel en niet
enkel met het voorgaande jaar want anders moest ik terug achteraan starten
aangezien ik niet finishte in 2012. Om op de wedstrijddag niet te veel zorgen
te hebben ging ik al twee weken voor de wedstrijd mijn startnummer ophalen.
De wedstrijd komt
dichterbij en dus wordt er al eens op wedstrijdtempo gelopen in de trainingen.
Meestal ging dit goed maar de laatste zondag voor de wedstrijd viel de training
niet goed mee. Weer een beetje twijfels maar de laatste week wordt er gerust
dus misschien zit de eindtijd van 1u30 er toch nog in.
En dan de
wedstrijddag. Om zes uur was ik al wakker (wederom dankzij de kindjes). Mijn
loopgerief lag al van de avond tevoren klaar dus had ik rustig de tijd om
gezond te ontbijten en nog een sanitaire stop in te lassen. Toch nog een lange
loopbroek en truitje met lange mouwen meegenomen want de buitentemperatuur gaf
maar 6 °c aan. Om stipt kwart voor 8 stond mijn taxi (lees Maarten) voor de
deur om naar Brussel te vertrekken.
De vlotte parkeerplaatsen
waar we vorig jaar geparkeerd stonden waren al allemaal ingepalmd zodat we toch
een kwartiertje moesten rondrijden om op 2km van de start een parkeerplaats te
vinden. Eventjes uit de auto gestapt en beslist om in short en t-shirt te lopen
en dan op weg naar de start.
Iets voor 10u stonden
we, samen met 6000 anderen, in ons startvak klaar om te starten. De bolero van
Ravel was al ten einde en dan klonk de Brabançonne en na het startschot waren
we vertrokken.
Ik had bij mijn start
twee gangmakers met een ballon van 1u30 zien lopen en besloot om deze te
beginnen volgen en zien of ze een goed tempo hadden. Ze startten, net zoals de
trainer steeds zegt, erg rustig zodat ik na 2 km een tempo van 4’38’’/km had.
Het gevoel was nog perfect. In de tunnels een beetje sneller in de bergaf, iets
trager bergop en pas in de afdaling naar het Ter Kamerenbos versnelden ze. Ik
ging iets langzamer mee maar bleef op beperkte afstand. Mijn gemiddeld tempo
steeg elke km zodat ik op km 15 een tijd had van 1u05 en me nog redelijk
voelde. De einddtijd van 1u30 mocht ik
nu niet meer verspelen. Vanaf km 16 begon het iets moeizamer te gaan en op de
bergop vanaf km 17 was het op de tanden bijten om niet te veel snelheid te
verliezen. In de verte zie ik Tom lopen
maar hem inhalen zit er vandaag niet meer in. Eens boven zie ik de bogen van
het Jubelpark en dan op karakter nog een km versnellen. Net over de finish op
mijn horloge gekeken en daar staat een eindtijd van 1u28’09’’. Yes !!!
Iets verder zie ik Tom
staan bekomen en ook hij is erg tevreden met zijn eindtijd (ook 1u28 dus
wellicht stond hij iets meer vooraan in de startbox).
In de omkleedruimte
zie ik Maarten - die ook fantastisch liep (1u22) - terug en we besluiten om
snel naar huis te vertrekken voor de grote drukte op gang komt. Nog eventjes
zoeken waar de auto staat en de 20km voor dit jaar zit er weer op. ’t Is goed
geweest.
Lieven"
Om Lies haar moeite niet tevergeefs te zijn, een laat relaas over haar ervaring met de afgelopen Ekiden van 1 mei:
"Zaterdagnacht,
1u35 zie ik op mijn klok. Ik kan niet slapen van de buikpijn. Iets verkeerd
gegeten of stress? Ik steek het op het broodje dat ik de avond ervoor had
gekocht. Mijn wekker zet ik wat later : 9u45 want ik moet toch een beetje fit
zijn. Als ik de gordijnen open trek komt de blauwe lucht en het zonnetje me
tegemoet. Ja, het belooft een mooie dag te worden. Gert smeert mijn boterhammen
en zegt al lachend dat hij me hiermee toch wat energie meegeeft.
Om kwart na 11 ontmoet
ik Maggy, Stefaan en Pascal op de afgesproken plaats. Pijn in de arm en pijn in
de voet zijn de eerste gespreksonderwerpen. Ik val niet uit de toon met mijn
buikpijn, denk ik. Een leuk gesprek met Lieve en Willy brengt ons snel ter
plaatse. We veroveren een leuke plaats op het grasplein in de zon en missen
haast de groepsfoto wat de stress bij coach Jan wat doet stijgen. Na de start
van de eerste lopers begin ik toch wat stress te voelen. Ah, lang leve de GSM!
Er komt nog een leuk oppeppertje van Chantal. We houden het uur in het oog en
gaan af en toe supporteren voor de collega’s. Wat een leuke sfeer zeg, dit doet
me wat aan mijn jeugd denken! Ik kom als voorlaatste aan de beurt. Als ik snel
een ijsje wil dan zal ik wat sneller moeten lopen J . Ik los Lisbeth af. Ik voel me wat onwennig
want ik ben de traagste loper van de groep maar ik beloof mezelf mijn best te
doen. Ik hoor Jan roepen dat ik te snel start. Ik zoek mijn tempo. Na 5 minuten
bereik ik de eerste km en na 10 minuten de tweede. Dit tempo zal ik niet kunnen
volhouden denk ik en ik ga wat trager lopen. Ik vind een aangepast tempo. Het
is eenzaam lopen en ik vraag me af waarom ik dit eigenlijk wel aan het doen ben.
De laatste kilometer leek eindeloos. Het deed deugd om nog supporters te horen.
Ik geef de sjaal door aan Maggy die als laatste loopt. Nu heb ik wel een ijsje
verdiend! We praten nog wat na en gaan naar huis want het is morgen werken
geblazen en ik wil gert nog vergezellen naar het rusthuis die avond. In Aalst
aangekomen belt Maggy “we zijn derde geworden!”. Willy vraagt of we terug
moeten rijden J. Dit is mooi
meegenomen. Ik heb het vooral voor de sfeer gedaan en het was een aangename
dag. Tof dacht ik, dat ik lid ben van zo een leuke club!"
